«Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια.
Αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι!!»
[ επίγραμμα πάνω στις λευκές σελίδες των ημεροδεικτών όλων των ετών,...]
Και μόνο για την ιστορία
ημερομετρώ
γιατί τα σχέδια ,τα οράματα και
τα παχιά βιβλία
τάφος χωμάτινος γίνηκαν
για μένα τώρα που γερνώ.
Κινούμενος παρατηρητής
σε σύστημα κινούμενο
Μ’ ευλάβεια καταγράφω
Τα όνειρα που φύγαν
σταματώ!
Στο σκονισμένο βιβλίο της θύμησης
τα θάβω!
Μα είμαι ένα τίποτα;
Έτσι φωνάζουν όλοι!!
Σωπαίνω,
Ακούω ,
Σηκώνομαι κι αλλάζω πάλι το σκοπό !!
Γιατί;
………………………………………………..........................................
ημερομετρώ
γιατί τα σχέδια ,τα οράματα και
τα παχιά βιβλία
τάφος χωμάτινος γίνηκαν
για μένα τώρα που γερνώ.
Κινούμενος παρατηρητής
σε σύστημα κινούμενο
Μ’ ευλάβεια καταγράφω
Τα όνειρα που φύγαν
σταματώ!
Στο σκονισμένο βιβλίο της θύμησης
τα θάβω!
Μα είμαι ένα τίποτα;
Έτσι φωνάζουν όλοι!!
Σωπαίνω,
Ακούω ,
Σηκώνομαι κι αλλάζω πάλι το σκοπό !!
Γιατί;
………………………………………………..........................................
οι φωτογραφίες είναι από το Buenos Aires τραβηγμένες στις 17/8/2008 με FinePix S7000
ιδανικό ποίημα για να ξεκινήσει ένας διαφορετικός προβληματισμός της ημέρας μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχώς οι δικοί μου φόβοι δεν είναι μετριόφρονες...
μου άρεσε η λέξη ημερομετρώ
και διαπίστωσα και μία υπολανθάνουσα ρίμα ή είναι η ιδέα μου?
αλλά πες μου,αλήθεια,πώς σταματά κανείς τα όνειρα που ήδη έχουν φύγει?
και πού τα προλαβαίνει?
στη φέξη ή στη φθίση τους?
είναι τόσο περιεκτικό και σφιχτοδεμένο που φοβάμαι πως θα το αδικήσω αν το αναλύσω περισσότερο,
να είσαι καλά Βασίλη μου
να ποιείς όμορφους στίχους
καλημέρα
Η χειρότερη κατάληξη για ένα όνειρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Φαίδρα, είναι η κατάκτηση του!!!
Πίστεψε με,…
Σε κάνει εφήμερα χαρούμενο,
άπληστο και ματαιόδοξο,…
Μου αρέσει το κυνήγι του ονείρου
Στη φέξη ή στη δύση του
Ακόμα κι αν έχει φύγει
Ακόμα κι αν ξέρω πως τελικά δε θα προφτάσω
Μου αρκεί η μυρωδιά του
Η αίσθηση ότι κουνάς ξανά τα φτερά σου και πετάς
Μόνος,...
Όχι κατ’ ανάγκη για να φτάσεις κάπου
Όχι για να εκδικηθείς
Ή να πονέσεις κάποιον
Μόνο σαν επιβεβαίωση της ύπαρξης σου
Και της διάθεσης σου να επιβιώνεις
Μέσα στα δύσκολα
Και πιστεύω ότι η ευτυχία μας
Είναι ότι μπορούμε να ονειρευόμαστε
κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες,
Στις μεγαλύτερες φυλακές μας
Στις μεγαλύτερες απογοητεύσεις μας
Στις μεγαλύτερες αρνήσεις μας
Δεμένοι με τις πιο βαριές άγκυρες
Ακυρωμένοι από τις πιο βαθιές μας αυθεντίες
Παραπεταμένοι από τις πιο έντονες εμμονές μας
Και τελικά ηττημένοι
Κι όμως ακόμα είμαστε ακόμα εδώ,…
Δε με φοβίζουν τα όνειρα που έφυγαν και φεύγουν
Αλλά αυτά που δεν έκανα προσποιούμενος
Μια επίπλαστη πληρότητα,…
Όσο για τη μετριοφροσύνη του φόβου και της δειλίας αναφέρεται σε αντιδιαστολή με αυτήν της βαθιάς επίγνωσης και της ακόμα βαθύτερης Αγάπης, που δίνει στους τυχερούς τον αέρα της δημιουργίας και της θετικής αύρας και σε Σας τους Αληθινούς Ποιητές τρυγήματα μοναδικά και ρίμες ευλογημένες στους Αιώνες
Πάντως σε ευχαριστώ που το «διάβασες» με αυτόν τον τρόπο, του «ειδικού»,…αυτό από μόνο του είναι για μένα το πιο σημαντικό και να πω ότι χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ,…
"H χειρότερη κατάληξη για ένα όνειρο είναι η κατάκτηση του" ε; Ναι κάτι μου θυμίζει. Το Κενό που έρχεται Μετά. Ευτυχώς που δεν ισχύει (συνήθως) και για τα ταξίδια των ονείρων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε και οι δικοί μου φόβοι είναι μετριόφρονες και συνήθως το "γιατί" στο τέλος, δεν έχει απάντηση.
"Στο σκονισμένο βιβλίο της θύμησης, τα θάβω!" Κι εγώ. Κι εγώ...
Καλησπέρα...
«Το κενό που έρχεται μετά»
ΑπάντησηΔιαγραφήή το συναίσθημα ότι τελικά το όνειρο,
δεν ήταν όπως το ήθελες,…
το κυνήγι το ξέφτισε
η εκπλήρωση του το στέγνωσε
και η στατικότητα το φυλάκισε
και το γιατί στο τέλος,
που πάντα δεν έχει απάντηση
είναι μια υπόμνηση
προς τη ζωή που τρέχει αδιάκοπα
και που δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει
γιατί λοιπόν δεν σταματάει
να μας αφήσει να κατέβουμε
με μια μονοκοντυλιά
με μια μαχαιριά
με μια στιγμιαία ανάταση
όσο για τα όνειρα που «έφυγαν»
δεν μας αφήνουν,…
εκεί σ’ εκείνο το βιβλίο
θάβονται αλλά υπάρχουν
ζωντανά και κυρίαρχα
και σε βασανίζουν και σε πολιορκούν
ακόμα κι αν οι φυσικοί πρωταγωνιστές
σε έχουν ξεχάσει κι έχουν χαθεί προ πολλού,…
και την δική μου Καλησπέρα Κυρά του Φεγγαριού
και ευχές για ένα Καλό Σαββατοκύριακο
τι θα ήταν τα άστρα χωρίς την υποστήριξη που τους παρέχει η απόσταση;
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι και τα όνειρα. άπιαστα σαν είναι, πιότερο μας γοητεύουν...
φιλιά βρόχινα...
Λες η «υποστήριξη που τους παρέχει η απόσταση»
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνει τα άστρα να μοιάζουν τόσο σταθερά
Κι αμετακίνητα; ,….
Την ίδια στιγμή που ταξιδεύουν
με την ταχύτητα του φωτός
Και μεταβάλλοντας τη σύσταση τους αδιάκοπα;,…
Έτσι να είναι και τα όνειρα;,…λές;
Όσο μας φαίνονται στατικά και τελειωμένα
Να είναι διαρκώς εξελισσόμενα
Και σε μια δυναμική και διαλεκτική συνύπαρξη
Με την πραγματικότητα;
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση,…και αισιόδοξη θα έλεγα,…
Την Καλησπέρα μου
Καλή Νεράιδα της Βροχής