«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Λυχνάρι... 6-4


Στο Γιάννη Κόνιαρη και στον Αντρέα Ιατρού




Χαράζει, κι η πόλη απέναντι
ήσυχα κοιμάται
Χαράζει, και κόκκινο το Σάββατο ανατέλλει
Νυχτερινή περίπολος :
η διαφθορά εφοδεύει
Τη συρματοπλεγμένη «πόλη»
που φρουρεί, κοιμάται και περιφρονεί

Κεντρικά Καύσιμα, για τον άδικα
χαμένο χρόνο.
Κεντρικά Καύσιμα, για τον ένδοξο
παλιό καιρό!
Κεντρικά Καύσιμα, άχρηστα για το
σημερινό το δρόμο,
Κεντρικά Καύσιμα, παλιομοδίτικα
στον ίδιο πάντα αργό ρυθμό.
Χαράζει,…κι η πόλη απέναντι
τα ξανθά της, τα μαλλιά χαϊδεύει
Κεντρικά Καύσιμα, στου πόθου
τον ανύπαρκτό ειρμό!

Χαράζει, κι η πόλη απέναντι,
νωχελικά χαρούμενη ξυπνά
Καφενεία, δρόμοι, Αλάνες και πλατείες
ξεχειλίζουν σαββατιάτικη γαλήνη
Πρωινή περίπολος:
η υψηλά ιστάμενη υποκρισία «επισκέπτεται»,
Τη συρματοπλεγμένη «πόλη»
που ησυχάζει, τρέμει και μελαγχολεί

Κεντρικά Καύσιμα, για τον απίστευτα
γρήγορο θυμό
Κεντρικά Καύσιμα, για το νέο
δρόμο τον παλιό
Κεντρικά Καύσιμα, για το λειψό
τ’ όνειρο το χτεσινό
Κεντρικά Καύσιμα, για τον παρανοϊκό όρό
που χύνεται, βαθιά μέσ’ στο μυαλό.

Χαράζει,… κι η πόλη απέναντι
ζει και βασιλεύει
Κεντρικά Καύσιμα,,…
στης θλίψης την ακούραστη τη μηχανή!

Άραξος 26/V/1990, ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΚΑΥΣΙΜΑ
………………………………………………………………………………………

Γιάννη μου, άκουσα τη φωνή σου χθες μετά από 19 χρόνια,…
πέρασαν τόσα,…
το ξέθαψα και στο Αφιερώνω ξανά για να θυμηθούμε, εκείνο το πρωινό Παρασκευής που συναντήθηκαν τα βήματα μας ,
εκεί ψηλά, στα Κεντρικά Καύσιμα,…

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Κωνικές και Άλλες τομές κι Ολοκληρώσεις...


Γράμμα στο Λευτέρη

......................................


Αγαπημένε μου Λευτέρη
Ψυχή μου Όμορφη

Με δάκρυα στα μάτια σου γράφω,…


Με όλα τα σχήματα ανοιχτά
Και διάφανα,
πορευόμαστε

Γεωμέτρες Ασκούμενοι

Γωνιών και Σφαιρικών Τριγώνων, Ιχνηλάτες
Μεθυσμένοι Μαθηματικά και Έρωτα

Τα «Ευκλείδεια Αιτήματα» αρνούμενοι
_Καρικατούρες αρχαίων έκπτωτων αξιωμάτων_
Και νέων θεωρημάτων αυτόκλητοι προστάτες

Με την Παραβολή
Να ισαπέχουμε από το ένα και Μοναδικό Σημείο
Εστία της καταστροφής
Και από τη μια και μοναδική ευθεία της υποταγής

Με την Έλλειψη
Έχοντας πάντα σταθερό άθροισμα,
Από τα δύο σταθερά σημεία
Την Ευθύτητα και την Εντιμότητα
Δίνοντας
Διπλάσιο πάντα αυτού που μας δίνεται

Με την Υπερβολή
Στοιχείο του πετάγματος Ψηλά
Και απ’ τις Εστίες μακριά
Την απόλυτη τιμή της διαφοράς μας
Από την ισοπέδωση και τη μιζέρια
Σιωπηλά να προφυλάσσουμε
Σαν Άρνηση υποταγής και εύρεσης κοινού παρονομαστή

Και με τον Κύκλο
Να μην μπορεί να μας κλείσει μέσα του
Ποτέ!!
Και πάντα να ξεφεύγουμε
Γλιστρώντας στα απλά
Κυνηγώντας τα απίθανα και
Με Αλλαγή Μεταβλητής
Να καταφέρνουμε
Να κάνουνε Δυνατό το Αδύνατο
Να ολοκληρώνουμε αυταπάτες συνεχείς
_Χωρίς παράγουσες γνωστές_
μα επιβεβλημένες
Πάντα Απροσδόκητες και Μεγαλειώδεις

Και πάντα εκεί
Στην Ουρά
πάνω από την μέση τιμή, συν τρεις τυπικές αποκλίσεις
πίσω από τη μέση τιμή, πλην τρεις τυπικές αποκλίσεις
έξω από την κανονική (τους ) κατανομή
στην απειροελάχιστη πιθανότητα
του αδύνατου ενδεχομένου, θιασώτες
Νοσταλγοί και Καταδικασμένοι
Αγόρι μου
Ακριβέ μου Φίλε
Μοναδικέ μου Μαθητή

Με τις ανοιχτές πολυγωνικές γραμμές της θλίψης μας
Των ανολοκλήρωτων στιγμών
Των άρρητων αργιών
Των μη περιοδικών ανατάσεων
Των παράλληλων τροχιών
Των ασύμβατων καταστάσεων
Και των τόσων σπάνιων, όσο κι οι τέλειοι αριθμοί μας,
υπέργειων περιπάτων μας,
στα μυστικά περάσματα
και στα πιο βαθιά ξεσπάσματα,….

Με όλες τις όμορφες καμπύλες να μας συντροφεύουν
Πάντα,…
Να μας κυβερνούν
Να μας εξουσιάζουν
Να μας ανθίστανται
Να μας νικούν
Να μας θαυμάζουν

Αλλά να μη μας υποτάσσουν!!!
Ποτέ!
Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό,…

Πόσα όμορφα μου έχεις μάθει,…
Και τώρα ακόμα, κι απόψε που σου γράφω
Απόψε που διαβάζω αυτά τα όμορφα λόγια
Τα τόσο ακριβά, γιατί είναι από σένα,…
Που με ξέρεις
Εσένα που Ξέρεις
Που είσαι εδώ κρατώντας στα χέρια σου την Αλήθεια μου
Μοναδική Αδιαπραγμάτευτη Ξεκάθαρη Προκλητική

Πόσα όμορφα μου έχεις μάθει,…
Αχ και να ήξερες,…
Μα Το πιο σπουδαίο απ’ όλα
_Και είναι σπάνιο να στο μαθαίνει αυτό, ένας μαθητής σου_
Είναι ότι έμαθα μαζί σου την τέχνη:

Να μη ρωτώ,…

Μόνο να ακούω
Να αφουγκράζομαι τη Σιωπή
Και την Αγρύπνια,…

Στους δύσκολους δρόμους που βαδίζουμε
Στα απάτητα μονοπάτια που ανοίγουμε
Ξέρεις ότι ελλοχεύει πάντα η ήττα
Στο κενό κρεμασμένοι
Χωρίς δίχτυ,
όχι από τύχη αλλά από θέση,…
Ακροβάτες

Μας περιμένουν στη γωνία
Οι προσταγές
Οι «φιλικές» παραινέσεις
Οι «ενέσεις» νομιμοφροσύνης
Οι λευκές κλίνες «κανονικοποίησης»,…

Ξέρεις ότι μπορούμε
Ξέρεις ότι ζούμε
Ότι κάθε μέρα είναι μοναδική
Και δική μας,…

Συνέχισε να πλημμυρίζεις τους τυχερούς
Με τη νεανική σου φλόγα
Και την πρωτόγνωρη ωριμότητα σου,...
Με τις φοβερές μουσικές σου

Και εννοείται να μη μεγαλώσεις ποτέ!
Ξέρεις εσύ
Άλλωστε μου έχεις υποσχεθεί
Ένα χειμωνιάτικο νεανικό ταξίδι,… γεμάτο

Με την απαράμιλλη τέχνη της πηγαίας ομορφιάς,
Και την τεχνική στην ολοκλήρωση των ρητών
Και φθαρτών αγαπημένων μας καμπύλων

Σ’ Ευχαριστώ
Και Σε Περιμένω

………………………………………………………………………………
Η φωτογραφία είναι από το Δρέπανο
Τραβηγμένη στις 26 Γενάρη 2009,... με το εκπληκτικό Sony Ericsson C905
















Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Εκφόρτιση...


βαθιά στην ευρύχωρη γυάλα
δεν αναμένεις ούτε φως
ούτε παραμύθι
είναι όλα σε περίσσεια ,…
…………………………………………………
Χρυσό φίμωτρο φορώ
Πλάτη γερμένη
Με φιλικά χτυπήματα
Και καθημερινά μαστιγώματα…
Πλάνη κεντημένη
Με ασύλληπτες ανατροπές
Κορμί υποθηκευμένο σε δύο
Χαραγμένο οριζόντια και κάθετα
Ομωνύμων ένωση μάταιη απόπειρα
Λογχίζοντας στα ρημαγμένα πλευρά
Του έκπτωτου καιρού

Tα πιο όμορφα λόγια πάντα
Γράφονται
Κλέβοντας βήματα από το χορό των δαιμόνων
Και χρώμα από το αίμα των χαραγμένων καρπών

Βαδίζω αμέριμνα στον απύθμενο βυθό
Φτύνω το δανεικό αίμα
Ντύνω με ψεύτικα ξεφτισμένα κρόσσια
Τη φτηνή χορδή
Δεν πάλλεται όμως
Δεν κουρδίζεται
Δεν αναπαράγει
Άκαμπτη,...
Μόνο το μαύρο δεν με αποχωρίζεται
απορροφά το φως, το λιγοστό αχνό
Και ψεύτικά αντανακλά το υποκατάστατο
Θαμπό και κρύο
Μ’ αυτό θρέφω τα πεινασμένα ακροδάχτυλα
Τα κοιμίζω
Τα ξεγελώ
Τα ενταφιάζω με άκαιρες παραπομπές
Και δεδηλωμένες αρνήσεις,...
Στη θάλασσα καίγομαι
Στο νερό πεθαίνω από ανυπαρξία
Στο όμορφο ριγέ κέλυφος κείτομαι
Αιχμάλωτος μέσα σε φυλακή,...
..................................................
Σβήνω σιγά-σιγά
Όλα τα γράμματα αποποιούμαι
Πρώτα τα απαλά βογκητά φωνήεντα
Το α, το ω, το ε, τα έχασα,…
Κι ύστερα τα βαριά σύμφωνα,…
Τα φορτώνομαι και ένα ένα τα πετώ
Στη χαράδρα των ανέραστων φράσεων
Των μισοτελειωμένων ανατολών
Των αναποδογυρισμένων αναστολών
Των εξαγορασμένων ηδονών
Χωρίς οίκτο,…
...................................................
Κι η μελάνη μου σιγά-σιγά
Αποχρωματίζεται,
Ξανθή γίνεται σχεδόν λευκή
Γράφω τα σακατεμένα στιχάκια μου
Κι ολοένα λιγότερο διακρίνονται,…
Και ποτέ στο φως
Στο απόλυτο σκοτάδι, ίσως,…και…
Μόνο ο ήχος τους
Αργόσυρτος κι οξύς τρυπάει το ξύλο
Και καρφώνεται στο αφιονισμένο κρανίο
Χαράζοντας του την καταδίκη
και την τιμωρία μαζί
...................................................
Άσημοι ήχοι
Άσημων παραθεμάτων
Άσημα που καίγονται κεράκια
………………………………………………………………………………
Η φωτογραφία είναι από το Δρέπανο
Τραβηγμένη στις 14 Γενάρη 2009 με το εκπληκτικό Sony Ericsson C905


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com


Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Ξημερώνει


Ξημερώνει
στην άκρη στέκεται ο καιρός
και αγναντεύει
αρνείται να επιθυμεί
και ρεμβάζοντας αφήνεται
κόκκινη την Ανατολή να δει
γυμνή
καθώς το μεσοφόρι ρίχνει…
τα μάτια κρύβει, πίσω
σε καπνισμένο από τις ήττες τζάμι
κλεφτά στον αμφιβληστροειδή χαράζει
την άγρια έξαψη
σαν να ήταν πρώτη,…

το αθώο μυστικό
Νύχτα, δικό σου
Κράτα το

Μην το φανερώσεις
Φυλαγμένο,… Κράτα το
Κι αθώο

Ανεκτέλεστο και παρατημένο

αρκεί που χτυπώντας
βράχο ακλόνητο
πετάχτηκε έξω με ορμή
κατακλύζοντας τη στέρφα γη

Δικό σου Νύχτα!!
...................................
Η φωτογραφία είναι από το Ξημέρωμα στη Λίμνη Τιτικάκα στην πόλη Uno του Perou, Τραβηγμένη στις 17 Αυγούστου 2007 με την FinePix S7000

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Το κακόηθες μελάνωμα



Του Άλκη Αλκαίου



Σε παίρνει για ταξίδι μια σειρήνα
και μια πικρία μας ματώνει ανείπωτη.
Tη σκοτεινή σου μελετάμε πείνα
καχύποπτοι, ανύποπτοι και ύποπτοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά,
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Τα ναύλα μου πώς ν' αγοράσω
τώρα που απόμεινα στον άσσο.

Στο μέτωπο τριγύρω στις ραβδώσεις
μια μύγα παίζει ως κορασίδα άπορη.
Οι φίλοι σ' επισκέπτονται με δόσεις
παράφοροι, ανυπόφοροι κι αδιάφοροι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά,
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Απόψε πρέπει να προφτάσω
γιατί αύριο θε να σε χάσω.

Ιωνικές κολώνες σε μαγκώνουν
και σου χαρίζουν τιμωρία άδικη.
Σ' αυτή την άσπρη πρέσα δε γλιτώνουν
διάδικοι, υπόδικοι, κατάδικοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Τα ναύλα μου δε θα αγοράσω
γιατί απόμεινα στον άσσο.

Μέχρι να αρχίσεις, μέχρι να τελειώσεις
το πρόσωπό τους αποστρέψανε άφωνοι
οι φίλοι και γελούν στις συγκεντρώσεις
μεγάφωνοι, μικρόφωνοι, παράφωνοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά
δίδυμα φτάνουν φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Κι εγώ απόψε θα σε χάσω
και αύριο θα σε ξεχάσω.
...........................................................
ακούγεται σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, απο το δίσκο "ΕΜΠΑΡΚΟ" του 1982 και είναι αφιερωμένο από τους δημιουργούς του, στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά.
...........................................................

(*)δίπλα στο g-cast, υπάρχουν οι δύο κλασσικές εκτελέσεις του.
Ξεχωριστή αυτή από το Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας τον Ιούλιο του 1982 «κι αυτό κακόηθες παιδιά,..»










 Ξεχωριστή αυτή από το Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας τον Ιούλιο του 1982 «κι αυτό κακόηθες παιδιά,..»




















Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Πως μπορείς απόψε και κοιμάσαι;



Γράφω σε ολόλευκο χαρτί
μικρές σταγόνες κατακόκκινο αίμα
διαποτίζουν «ηλικία απόγνωσης»
διαγράφουν άρνηση προσμονής
και καταγράφουν έντονη παρουσία
χειμέριας άνθησης σε έξαρση

Με σύνδρομο εξιστόρησης καμένων αρνητικών
Και παράταιρης εκφοράς ακατάληπτων ονείρων

φθαρτά δάκρυα ποτίζουν
την ανομβρία κάθε νύχτας
Επίγεια; για ύστατη φορά, λέω…
-μα δεν με πιστεύω πια-
λυτρωτικά προσδοκώντας
να ακουμπήσουν στα χείλη
της μνήμης που αντιστέκεται
ή της λήθης που βιάζεται
…………………………………………………………………
Το Αίμα που ακούγεται
χτυπά στη φλέβα τη μεγάλη του λαιμού
τα αιώνια κύματα υπόγεια φουσκώνουν
Να λειάνουν βράχους
Να σπείρουν αμμουδιές

Τα χωμάτινα παραπετάσματα θα φοβηθούν;
Μπορούν άραγε να αντισταθούν;
………………………………………………………….
Νυχτώνει,…
Κι ο πόνος της μέρας
και της Νύχτας ο καημός
φορτώνεται στα όνειρα,
Κι οι λέξεις που τις είπανε στερνές
Κυλάνε
Και φέρνουν τις ύστερες
και τις μελλοντικές
Ξανά και ξανά

Μονάχη η φλέβα χτυπά τα πλήκτρα
Κι οι μελωδίες αναβλύζουν,
βαθιά από την καρδιά
Κι είναι η ζωή που φέγγει
Κι η ελπίδα που φωτίζει τη ματιά
Κι η λευκή σελίδα,
μόνη της χαμογελά
Και περιμένει τον απόηχο
Και φυσά σιγανά τον υπόηχο
Φωτίζει το αόρατο
Το μηδαμινό ντύνεται
Όχι για να πιαστεί
κι ούτε για να μεθύσει,…

Μόνο για το ταξίδι
Στη γραμμή δίχως επιστροφή
Στο πέταγμα χωρίς το δίχτυ

Πως μπορείς απόψε και κοιμάσαι;
............................................................
Ευχαριστώ τον Αγαπημένο μου Λευτέρη
Για τα όμορφα τραγούδια.
Το «πώς μπορείς απόψε και κοιμάσαι»
Του το αφιερώνω. Σ’ Αυτόν και Στην Αγαπημένη του... 












Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ










ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ
(Απόσπασμα)
του ΜΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ

μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης








Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ…
ο λόγος:έχουνε
κιόλας φάει.

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
χωρίς να έχουνε δοκιμάσει
κρέας της προκοπής …

Πώς να αναρωτηθούν πούθε έρχονται
και που πηγαίνουν;…Είναι,
τα όμορφα δειλινά
τόσο αποκαμωμένοι….

Το βουνό και την πλατιά τη θάλασσα
Δεν τα έχουν ακόμα δει…
όταν σημάνει η ώρα τους.

Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί
για αυτό που είναι ταπεινό
ποτέ δεν θα υψωθούν!

……………………………………………………………
Το ημερολόγιο δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι μέρες
είναι ακόμα ανοιχτές.
Κάποια από αυτές
θα σφραγιστεί με ένα σταυρό.
……………………………………………………………
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές- φτιάχνουν οβίδες-
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές- φτιάχνουν οβίδες-
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται!!
Τα χέρια που ήταν σταυρωμένα, σαλεύουν πάλι:
Φτιάχνουν οβίδες.

Αυτοί που αρπάνε το φαί από το τραπέζι
κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θάρθουν…
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λένε πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
είναι πολύ δύσκολη
για τους ανθρώπους του λαού!!
……………………………………………………………
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:
Πόλεμος και ειρήνη
είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά….
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
μοιάζουνε όπως ο άνεμος κι η θύελλα,

Ο πόλεμος γεννιέται από την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από τη μάνα,
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.

Ο πόλεμος τους σκοτώνει
ότι άφησε όρθιο
η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
μιλάνε για ειρήνη
ο απλός λαός ξέρει
πως έρχεται ο πόλεμος!!
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
καταριούνται τον πόλεμο
οι διαταγές για επιστράτευση
έχουνε κιόλας υπογραφεί!!

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
μιλάνε για ειρήνη ο απλός λαός ξέρει
πως έρχεται ο πόλεμος!!

Στο τοίχο με κιμωλία γραμμένο:
«θέλουμε πόλεμο»
Αυτός που το είχε γράψει
έπεσε κιόλας!!

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:
«Να ο δρόμος για τη δόξα!!»
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε:
«Να δρόμος για το μνήμα!!»

τούτος ο πόλεμος που έρχεται
δεν είναι ο πρώτος.
Πριν από αυτόν
γίνανε κι άλλοι πόλεμοι…
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος,
υπήρχαν νικητές και νικημένοι…
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός
πέθαινε από την πείνα.
Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο…


Σαν θάρθει η ώρα της πορείας,
πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή.
Κι εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
είναι ο ίδιος τους ο εχθρός!
……………………………………………………………
Νύχτα…
Τα αντρόγυνα
ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους.
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά!
……………………………………………………………
Στρατηγέ!!
Το τάνκ σου είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
και εκατοντάδες άντρες αφανίζει!!
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Χρειάζεται οδηγό!!

Στρατηγέ!!
Το βομβαρδιστικό σου είναι πολυδύναμο!!
Πετάει πιο γρήγορα και από τον άνεμο
και από τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ!!
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Χρειάζεται πιλότο!!

Στρατηγέ!!,
ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ!!
Ξέρει και να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα….
ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ!!!
...........................................................













Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Ρέκβιεμ Για Μια Θύελλα Που Την Έλεγαν Μαρία


Γράφω λαθραία
Κλέβοντας χρόνο
Απ’ αυτόν που βάζουν
Μέσα στον ορό
Σιγά να στάζει, να κρατιέμαι ζωντανός
Μόλις επιβιώνω,…
Ανασαίνω πτώματα
Ζω στο κενοτάφιο
Των αρχαϊκών μύθων
ένας ένας, αφήνει καταμεσής
Το όπλο και αναδύεται σαν εφιάλτης…
Μάταιη η επική στους αιώνες χάραξη
Άδοξη η σίγηση , άληκτης στεντόρειας κραυγής,…

Μάταια χτυπώ τα πλήκτρα
Ο ήχος δεν μεταδίδεται στο κενό
Μάταια μυρίζω τον αέρα
Την άγια τέφρα να ασπαστώ
Στης μέγιστης εντροπίας
σπονδή στον τελευταίο χορό

Επιμένω με σπασμένα δάχτυλα
χαϊδεύω το κενό
Τον ακάλυπτο και ακατάληπτο
Θρήνο
ηττημένο και ανήμπορο,..
Δάκρυ με κερνούν
Και απαξίωση

Τα χρόνια βαραίνουν αδυσώπητα
Κι η πληρωμή Ακριβή
Δικαίωση για μένα
Κι Άσπρη Πρέσα

Διαθήκη για αυτούς
Παράτες και μνημόνια

Τα μνημόσυνα και τα βραβεία τ’ άφησα για επίλογο

Όμως τι βάρος να προσδώσουν οι τριγμοί
σε μια δόση στάχτης 21 μόλις γραμμαρίων;

Λήξη χωρίς επιστροφή,…

ΑΝΤΙΟ ΜΑΡΙΑ
ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΦΩΝΗ
ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΕΡΩΜΕΝΗ
ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΠΡΩΘΙΕΡΕΙΑ
ΤΩΝ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΩΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ΜΑΡΙΑ
................................................................................
Μαρία,… «Μην Κλαις στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί,…»Εδώ η Μαρία έτσι κι αλλιώς είχε και θα έχει την τιμητική της,…
Το blog είναι γεμάτο με τη φωνή της
Ακούγονται:
«Οι Γερόντοι» του Γιάννη Ρίτσου από την καντάτα για τη Μακρόνησο
«Φλεβάρης 1848» του Άλκη Αλκαίου από τα τραγούδια της Λευτεριάς
«Θάνατος από καημό» ή όπως το έλεγε η ίδια το «Σπίτι της Μαρίας Αντωνίας» από τα «τροπάρια για φονιάδες»
«Νίκος Πλουμπίδης» του Μάνου Ελευθερίου από τα «τροπάρια για φονιάδες»
«Ξελασπώστε το μέλλον» του Βλαδίμηρου Μαγιακόφκι από το δίσκο: καντάτα για την Μακρόνησο και Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφκι
«Κι ήθελε ακόμη» του Μανώλη Αναγνωστάκη από τα τραγούδια της Λευτεριάς