«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Πως μπορείς απόψε και κοιμάσαι;



Γράφω σε ολόλευκο χαρτί
μικρές σταγόνες κατακόκκινο αίμα
διαποτίζουν «ηλικία απόγνωσης»
διαγράφουν άρνηση προσμονής
και καταγράφουν έντονη παρουσία
χειμέριας άνθησης σε έξαρση

Με σύνδρομο εξιστόρησης καμένων αρνητικών
Και παράταιρης εκφοράς ακατάληπτων ονείρων

φθαρτά δάκρυα ποτίζουν
την ανομβρία κάθε νύχτας
Επίγεια; για ύστατη φορά, λέω…
-μα δεν με πιστεύω πια-
λυτρωτικά προσδοκώντας
να ακουμπήσουν στα χείλη
της μνήμης που αντιστέκεται
ή της λήθης που βιάζεται
…………………………………………………………………
Το Αίμα που ακούγεται
χτυπά στη φλέβα τη μεγάλη του λαιμού
τα αιώνια κύματα υπόγεια φουσκώνουν
Να λειάνουν βράχους
Να σπείρουν αμμουδιές

Τα χωμάτινα παραπετάσματα θα φοβηθούν;
Μπορούν άραγε να αντισταθούν;
………………………………………………………….
Νυχτώνει,…
Κι ο πόνος της μέρας
και της Νύχτας ο καημός
φορτώνεται στα όνειρα,
Κι οι λέξεις που τις είπανε στερνές
Κυλάνε
Και φέρνουν τις ύστερες
και τις μελλοντικές
Ξανά και ξανά

Μονάχη η φλέβα χτυπά τα πλήκτρα
Κι οι μελωδίες αναβλύζουν,
βαθιά από την καρδιά
Κι είναι η ζωή που φέγγει
Κι η ελπίδα που φωτίζει τη ματιά
Κι η λευκή σελίδα,
μόνη της χαμογελά
Και περιμένει τον απόηχο
Και φυσά σιγανά τον υπόηχο
Φωτίζει το αόρατο
Το μηδαμινό ντύνεται
Όχι για να πιαστεί
κι ούτε για να μεθύσει,…

Μόνο για το ταξίδι
Στη γραμμή δίχως επιστροφή
Στο πέταγμα χωρίς το δίχτυ

Πως μπορείς απόψε και κοιμάσαι;
............................................................
Ευχαριστώ τον Αγαπημένο μου Λευτέρη
Για τα όμορφα τραγούδια.
Το «πώς μπορείς απόψε και κοιμάσαι»
Του το αφιερώνω. Σ’ Αυτόν και Στην Αγαπημένη του... 












14 σχόλια:

  1. συντροφιά στην νύχτα μου το ποίημα σου, και οι μελωδίες...
    κι αν για το λίγο μου δεν μπορώ να μιλήσω, -μικρή ακόμα νοιώθω-, μπροστά στην αλήθεια της γραφής σου, τα αφήνω απαλά να με χαϊδεύουν, και να με γεμίζουν
    και θα ονειρευτώ, κάτι από όλα αυτά θα ζήσω, στην δεύτερη ζωή που ζώ, στο πιο βαθύ σκοτάδι...το ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ωραίες σκέψεις έφτιαξαν
    ένα όμορφο ποίημα

    περίεργος για σένα μου μοιάζει
    αυτός ο λυρισμός...

    δεν ξέρω γιατί

    το διάβασα ακούγοντας και το λευκό μου γιασεμί
    και μ'έπιασε μια συγκίνηση

    τόσο απαλό ποίημα
    δεν έχεις ξαναγράψει

    λες και άφησες χώρο και σε μια άλλη πτυχή σου
    δεν ξέρω,λέω,ίσως...

    τόσο μαλακοί αυτοί οι στίχοι
    σαν ασπόνδυλοι

    αέρινοι ναι,και μαγευτικοί και μεθυσμένοι
    θα μπορούσε να χορευτεί ένα βαλς
    χωρίς τα συνηθισμένα του βήματα

    σαν να πέταξες πάνω από κάτι
    και το είδες από ψηλά
    αυτή είναι η δική μου αίσθηση

    ή σαν να σε διαπέρασε μια σκέψη απωθημένη
    κι ακολούθησες υποσυνείδητα ένα τελετουργικό

    πολύ σ'ευχαριστώ για την αίσθηση

    καλημέρα
    και φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μυρσίνη Καλώς ήρθες στο Non Mollare Mai
    Σε ευχαριστώ για τα δώρα που μου έφερες, και στη «βουτιά» _ήταν το πιο συγκινητικό καλωσόρισμα_,…και με αυτά που άφησες εδώ με τον ερχομό σου,…
    Κι είναι μεγάλη η χαρά που νιώθω όταν μου λες πως αυτά τα λόγια που σκαρώνω σε κάνουν κι ονειρεύεσαι,…
    Είναι εξαιρετική τιμή για μένα έστω κι αν έχουν και μια δόση υπερβολής και επιείκειας,…
    Σε Ευχαριστώ

    Το λίγο είναι το δικό μου,…λίγο μα αληθινό

    Συνηθισμένη στις βουτιές όπως είσαι, ελπίζω εδώ θα νιώσεις άνετα,…
    Και πόσο ποιητικό και αισιόδοξο ήταν αυτό,…
    «…στη δεύτερη ζωή που ζω, στο πιο βαθύ σκοτάδι…το ξημέρωμα»

    Σε Ευχαριστώ και ελπίζω κάθε φορά που θα περνάς ετούτο το κατώφλι να νιώθεις τέτοια όμορφα συναισθήματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένη μου Ποιήτρια
    εγώ σε ευχαριστώ
    για την αίσθηση και για ότι ένιωσες,…

    το τραγούδι, μου το έφερε ο αγαπημένος μου φίλος Λευτέρης, την Πρωτοχρονιά και όταν το άκουσα μαζί με τα άλλα τραγούδια κάπως έτσι το φαντάστηκα να παίζει εδώ στο blog,…

    σε όλα όσα έγραψες έχεις δίκιο

    η ιδέα είναι λίγο παλαιότερη, όχι πολύ
    και η αφορμή
    «άφησα χώρο σε μια άλλη πτυχή μου» ίσως
    το πρώτο υλικό αναμορφώθηκε
    πέταξα πολλά
    έκρυψα πολλά
    άφησα λίγα
    (πολύ θα ήθελα να το δεις στην αρχική του μορφή, όχι για τίποτα άλλο αλλά για να μου έλεγες αν μαθαίνω, έστω και λίγο αυτήν τη μοναδική τέχνη της αφαίρεσης…)
    από δικό μου το άλλαξα
    και το έκανα για όλους,… όσους δεν κοιμούνται τη νύχτα,…

    «σαν να πέταξες πάνω από κάτι
    και το είδες από ψηλά….»
    είναι σωστή η αίσθηση σου,…
    σε βαθμό που νιώθω ότι ήσουν εδώ όταν το «χτένιζα»
    τώρα για το αν
    «τόσο απαλό ποίημα
    δεν έχεις ξαναγράψει,…»
    τι να πω; τόσο απαλό είναι;
    δεν ξέρω
    θα δούμε, μπορεί να είναι κι έτσι,…
    για τον «λυρισμό» τώρα τι να πω;
    Μάλλον έτσι ήμουν πιο παλιά( το είχαμε ξανακουβεντιάσει,…)
    και ίσως τώρα τελευταία να ακροβατώ σε άλλα μονοπάτια ,..
    θα δούμε και σ’ αυτό,…

    είναι νωρίς ακόμα

    ίσως μετά από δέκα χρόνια
    αν είμαστε καλά και υπάρχουμε,
    οπότε σίγουρα θα γράφουμε ακόμα,
    πιστεύω ότι κάνοντας την επιλογή, από όλα όσα θα έχουν μαζευτεί να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα για το «στίγμα» μου, αν υπάρχει τέτοιο,…
    θα δούμε,…
    πάντως δύσκολα μπορώ να σου «ξεφύγω» πια,…
    είμαι τόσο προβλέψιμος και χαρτογραφημένος;
    Δεν μου αρέσει αυτό πολύ,…
    Θέλω να είμαι και λίγο απρόβλεπτος,…

    Έτσι κι αλλιώς μου αρέσει που με αφορμή αυτά που γράφεις, διαβάζοντας τα δικά μου «πνιγμένα» στιχάκια, μου δείχνεις πως περνάνε στους άλλους που τα διαβάζουν και βέβαια με την ειλικρίνεια σου και την ευθύτητα που σε διακρίνει, με βοηθάς να γίνομαι και λίγο καλύτερος σε σχέση με πριν,..
    Αυτό θα στο χρωστάω Πάντα!!

    Την Καλησπέρα μου σου στέλνω
    Και ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτή η φλέβα του λαιμού για κάποιον λόγο πάντα μου τραβάει το βλέμμα...

    Όμορφο Βασίλη. Κι αυτός ο τίτλος.. Μου θυμίζει το Παράφορο που δεν τιθασεύεται απ' την Λογική, αλλά λίγοι εντέλει μπορούν να το δουν και να το αντέξουν. Οι περισσότεροι νομίζω περνούν ξυστά απ' το Κόκκινο.

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ακόλουθο ποιήμα ("Σας σφίγγω τα χέρια") είναι του Παλαιστίνιου Ταουφίκ Ζαγιάντ (1932-1994)

    Σας φωνάζω
    σας σφίγγω τα χέρια
    φιλώ το χώμα κάτω απ' τα σαντάλια σας
    και σας λέω: σκοτώνομαι για σας
    σας χαρίζω το φως των ματιών μου, σας δίνω
    της καρδίας μου τη ζέστα γιατί
    η τραγωδία που ζω είναι το μερίδιο μου
    απ' τη δική σας τραγωδία.

    Σας φωνάζω
    σας σφίγγω τα χέρια
    δεν κιότεψα εδώ μες στην πατρίδα μου
    μήτε και μάζεψα τους ώμους.
    ορθώθηκα μπροστά τους άδικους
    ορφανός, γυμνός, ξυπόλητος.
    όρμησα μες στο θάνατο,
    τα λάβαρά μου δε χαμήλωσα και τα χορτάρια
    πάνω στους τάφους των προγόνων μου τα φύλαξα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "φθαρτά δάκρυα ποτίζουν
    την ανομβρία κάθε νύχτας"

    Είναι που τα δάκρυα στέγνωσαν
    δεν έμειναν μάτια για να κυλήσουν
    κι εσύ ποιητή που ακουμπάς
    συνειδήσεις και λόγια
    ξύνεις τη μνήμη
    και πάλι από την αρχή
    υμνείς τη ζωή
    και όνειρα χτίζεις.
    Καλημέρα Βασίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κι είναι μερικές νύχτες που δεν θέλεις να τις κοιμηθείς. πώς άλλωστε θα ξετυλίγονταν ήμερες οι σκέψεις;

    πολύ όμορφο βασίλη μου :)

    φιλιά βρόχινα...

    Υ.Γ. σε περιμένω και στη σκοτεινή μου τη βροχή: http://secretsandshadows.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι σημάδι η φλέβα
    Και σημαδιακή
    Όταν από πόθο πάλλεται
    Όταν από ερώτα ξεχειλίζει
    Και δονείται
    Όταν από θυμό φορτίζεται
    Και ξεσπά,…
    Και ποιος μπορεί απόψε και κοιμάται
    Με χίλιες δύο αιτίες που σε κρατούν ξάγρυπνο;

    Παράφορο και λογική
    Ατελέσφορο και επίπεδη σκέψη

    Ξυστά στην υπέρβαση περνάς
    Γλιτώνεις στο τσακ και ξανά «ντριφτάρεις» στο κενό
    Με παρανοϊκό ορό να θρέφει τις άπληστες εικόνες του μυαλού

    Πολλά φιλιά γλυκιά μου Λούνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Παιδιά «Στο δρόμο για το Στρασβούργο» σας ευχαριστώ για τα όμορφο ποίημα μου φέρατε και σας καλωσορίζω στο Non Mollare Mai
    Είναι αδόκιμο εμείς εδώ να ξαγρυπνούμε με γιασεμιά βουρκωμένα
    Και να αναζητούμε λίγο λευκό να πιαστούμε
    Και δίπλα μας το κόκκινο να στάζει στο κορμί και στις ψυχές των βασανισμένων αυτών Ανθρώπων
    Είναι άλυτο το πρόβλημα

    «η τραγωδία που ζω είναι το μερίδιο μου
    απ' τη δική σας τραγωδία.»

    έτσι είναι κι ας μηρυκάζουμε τον ξένο πόνο
    είμαστε συνένοχοι,…
    βέβαια είμαι υπέρ των καθαρών λύσεων
    οτιδήποτε άλλο μου μοιάζει περισσότερο υποκριτικό και λίγο ύποπτο

    αναλαμβάνω τη δική μου ευθύνη για αυτό που μου αναλογεί
    δε φτάνει η συμπάθεια
    και όσο δεν πράττω
    ας γράφω λέω μόνο,….
    Σας Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σοφία μου
    Σ’ Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
    Με χαρά τα δέχομαι ξέροντας
    Ότι είναι γραμμένα με τρυφερά συναισθήματα
    Άρα και με μεγάλη επιείκεια,…

    Ένα δάκρυ
    για να μείνει ανεξίτηλο
    ζεστό ευεργετικό
    λυτρωτικό
    Θα είναι από πηγή
    Χαράς ανείπωτης
    Ελευθερίας μοναδικής
    Απόλαυσης παλλόμενης
    Ασίγαστης τρικυμίας,…
    Αλλιώς θα φθείρεται
    χωρίς την ανομβρία να ακυρώνει
    Χωρίς καμιά προοπτική,…

    Καλό Απόγευμα να έχεις
    Και Καλό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σ’ Ευχαριστώ καλή μου Νεράιδα

    Είναι οι νύχτες λάγνες
    Και στυγνές,…
    Μας οδηγούν σε μονοπάτια
    Δύσβατα και επικίνδυνα,…
    Κι ύστερα πώς να ημερέψει ο νους;

    Καλό Απόγευμα να έχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αθόρυβα παρακολουθώ το blog... διακριτικά... αλλά θα κάνω και εγώ το σχόλιο μου για πρώτη φορά...

    Δεν διαβάζω πολλά βιβλία...
    Δεν ξέρω να γράφω ποιήματα...
    Δεν ξέρω να τακτοποιώ τις σκέψεις μου στο χαρτί ή στο μυαλό μου...
    Τις γράφω γρήγορα μήπως και τις προλάβω...

    Πάντα μπλέκω σε δύσκολα πράγματα, σαν μόνο αυτά να με καλούν...
    Και χαίρομαι που δεν συμβιβάζομαι, και ψάχνω ακόμα και το ανύπαρκτο...αλλά έτσι είμαι...και το χρωστάω και σε εσένα...

    Όπως σε εσένα χρωστάω και τον τρόπο που βλέπω τις εικόνες, τα πρόσωπα και τις στιγμές...αφού είμαι σημαδεμένος από το αγαπημένο μου μάθημα...
    και για αυτό βλέπω κύκλους, γωνίες, σχήματα, χρώματα και ποιήματα, εκεί που λίγοι ακόμα βλέπουν...

    Δεν σε ευχαριστώ μόνο για αυτό το ποίημα.
    Σε ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές, τις συζητήσεις, τα ''μαθήματα''...
    Σε ευχαριστώ που πάντα είσαι κοντά μου ακόμα και αν σπάνια πια βρισκόμαστε...

    Παντοτινός φίλος και μαθητής σου...!

    Λευτέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ψυχή μου Όμορφη
    Αγαπημένε μου Λευτέρη

    Με δάκρυα στα μάτια σου γράφω,…
    Με όλα τα σχήματα ανοιχτά
    Και διάφανα
    Αγόρι μου
    Ακριβέ μου Φίλε
    Μοναδικέ μου Μαθητή
    Με τις ανοιχτές πολυγωνικές γραμμές της θλίψης μας
    Των ανολοκλήρωτων στιγμών
    Των άρρητων αργιών
    Των μη περιοδικών ανατάσεων
    Των παράλληλων τροχιών
    Των ασύμβατων καταστάσεων
    Και των τόσων σπάνιων, όσο των τέλειων αριθμών,
    υπέργειων περιπάτων μας,
    στα μυστικά περάσματα
    και στα πιο βαθιά ξεσπάσματα,….

    Με όλες τις όμορφες καμπύλες να μας συντροφεύουν
    Πάντα,…
    Να μας κυβερνούν
    Να μας εξουσιάζουν
    Να μας ανθίστανται
    Να μας νικούν
    Να μας θαυμάζουν

    Αλλά να μη μας υποτάσσουν!!!
    Ποτέ!
    Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό,…

    Πόσα όμορφα μου έχεις μάθει,…
    Και τώρα ακόμα, κι απόψε που σου γράφω
    Απόψε που διαβάζω αυτά τα όμορφα λόγια
    Τα τόσο ακριβά, γιατί είναι από σένα,…
    Που με ξέρεις
    Εσένα που Ξέρεις
    Που είσαι εδώ κρατώντας στα χέρια σου την Αλήθεια μου
    Μοναδική Αδιαπραγμάτευτη Ξεκάθαρη Προκλητική

    Πόσα όμορφα μου έχεις μάθει,…
    Αχ και να ήξερες,…
    Μα Το πιο σπουδαίο απ’ όλα
    _Και είναι σπάνιο να στο μαθαίνει αυτό, ένας μαθητής σου_
    Είναι ότι έμαθα μαζί σου την τέχνη:

    Να μη ρωτώ,…

    Μόνο να ακούω
    Να αφουγκράζομαι τη Σιωπή
    Και την Αγρύπνια,…

    Στους δύσκολους δρόμους που βαδίζουμε
    Στα απάτητα μονοπάτια που ανοίγουμε
    Ξέρεις ότι ελλοχεύει πάντα η ήττα
    Στο κενό κρεμασμένοι
    Χωρίς δίχτυ, όχι από τύχη αλλά από θέση,…
    Ακροβάτες

    Μας περιμένουν στη γωνία
    Οι προσταγές
    Οι «φιλικές» παραινέσεις
    Οι «ενέσεις» νομιμοφροσύνης
    Οι λευκές κλίνες «κανονικοποίησης»,…

    Ξέρεις ότι μπορούμε
    Ξέρεις ότι ζούμε
    Ότι κάθε μέρα είναι μοναδική
    Και δική μας,…
    Συνέχισε να πλημμυρίζεις τους τυχερούς
    Με τη νεανική σου φλόγα
    Και την πρωτόγνωρη ωριμότητα σου
    Με τις φοβερές μουσικές σου

    Και εννοείται να μη μεγαλώσεις ποτέ
    Ξέρεις εσύ
    Άλλωστε μου έχεις υποσχεθεί
    Ένα χειμωνιάτικο νεανικό ταξίδι,… γεμάτο
    Με απαράμιλλη τέχνη στην ολοκλήρωση των ρητών
    Και φθαρτών αγαπημένων μας καμπύλων

    Σ’ Ευχαριστώ
    Και Σε Περιμένω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»