«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

μουσικό κουτί,….




Μια άσπρη τρίχα απλώνεται στο σκούρο
ατίθαση επιβεβαίωση ότι δεν παίζουμε


Μια μαύρη πεταλούδα γαντζώνεται στο μάλλινο
προπέτασμα χαμένης ζεστασιάς

θα γράψω δυό λόγια για ολοκληρωτική υποταγή
παράδοση άνευ όρων

μια οπτασία έχει σταθεί πάνω απ’ τα χρόνια
σα μαργαρίτα τα μετρά καθώς πεθαίνουν

το αναβάλλω

θα σπάσω μια φούσκα φαρμακερά όνειρα
αντίδοτα να μοιράσει η ιέρεια του κανόνα
καθώς οι τυφλοί θα ανακαλύπτουν την αφή

μια θολή φωτογραφία ρίχνει λάδι στη μηχανή του χρόνου
κι αφήνεται κίτρινη ρυτίδες να γεμίζει

ο πόθος σε γεμίζει άλικα φιλιά
φραγμένη περιοδική συνάρτηση,…
κι οι πέτρες ακούγονται ολοένα πιο βαθιά


ίσως αργότερα

Θα κόψω μια γέφυρα ακόμα

Μια ζεστασιά φιμώνει τα βιολιά
τ’ αποκοιμίζει
θα σφίξω δυό μάτια θάλασσες
πετρέλαιο τις κερνώ μέρες αργίας
εικόνες που στεγνώνουν στο κενό
βουνά που τρέχουν άπιαστα
απουσίες που χρεώνουν τον καιρό

θα κλάψω στην αγκαλιά μια ευσταθούς ισορροπίας
ήσυχος με την απόδοση ευθυνών
θα αποσυρθώ
στο θάλαμο αναμονής έβγαλαν ρίζες οι αλυσίδες


Μια πένα κλαίει πάνω στη χορδή
καθώς ζητιάνες μουσικές παρακαλάνε
Μια φωνή σπαράζει στη μέθη της στιγμής
καθώς πουτάνες υπογραφές χαμογελάνε



κι εκείνη η γραμμή αδιάφορη λευκή
πατάς πάνω της
μετράς αντίστροφα

Απλώνει η κηλίδα…
Βαραίνει η χροιά της κλειδωνιάς μάχεται με τη σκουριά


Πως ν’ αλλάξεις μονάδα μέτρησης _ τα καλούπια έμαθαν τυφλά
Πως ν’ αλλάξεις τη φορά _ ο πυκνωτής άρπαξε φωτιά
Πως ν’ αλλάξεις επίπεδο _ η ευθεία ασύμβατη γερνά


Έναν κόμβο εξοβελίζω ολοένα και μακρύτερα
Κι ο ρόγχος του κλειδιού που σπάζει
Σαπίζει η οργή

Πόσες αναβολές να σου χρεώσει η νύχτα
Πόση υπομονή ν’ αντέξουν ταριχευμένα βήματα
Πότε θα περπατήσουμε χέρι με χέρι με την αλήθεια;
Ποιο ξημέρωμα θα μοιραστείς την έκπληξη;




η μπαλαρίνα μια ακόμα ψεύτικη φιγούρα σου χαρίζει
κι η μέρα ένας καμβάς, σκληρή μακρόσυρτη σειρήνα

με χάρη σου περνάει ακόμα μια θηλιά,….





Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

αντιστροφή




Οι μάγοι απόψε ξαγρυπνούν
τραγούδια σου κεντάνε

δεν άλλαξε τίποτα κοιμήσου ήσυχα,…

οι ιερείς ακόμα αλυχτούν
με τέχνη τον κουρνιαχτό εξουσιάζουν
οι λωτοφάγοι δώρα οσμίζονται
υπεύθυνες λειχήνες μηρυκάζουν

σήκωσαν φράχτη κανείς να μη θυμάται

σε μαύρο φόντο μιλάνε ακέφαλες φωνές
το σπόρο βάλθηκαν να κρύψουν
κλείνονται στο ιερό
εφτά υπόγεια γεμάτα ματαιοδοξία
δάκρυα δοκιμαστικά κομίζουν στη βιτρίνα
απαλλαγές στους χαραγμένους πάγκους
αθόρυβα επωάζουν

εγείρονται οι σοφοί
εγκρίνουν διατακτικές
εκπλήσσονται οι φτωχοί
πείθονται με νόμους αλοιφές
φόρους πάγιες διαταγές αγόγγυστα υπομένουν

στείροι σκορπιοί φαρμάκι ονειρεύονται
ποζάρουν μ’ άσφαιρα δαγκώματα
σε κάδρα νόθα ενταφιάζονται

Τα καντήλια ανάβουν σιγαστήρες
σελίδες καίνε. καίγονται. φουντώνουν οι απουσίες
με καρβουνάκια συντηρούνται τα ξεραμένα αίματα
τα θαύματα στο αυθόρμητο στενάζουν
μ’ επίμονες αγκαλιές κρότου λάμψης πείθονται οι τελευταίοι γελασμένοι

στα μπαούλα κρυμμένα λάφυρα εμμονές
σιδερένια χαμόγελα σημαίες διάφανες χρώμα καινούργιο περιμένουν
πνιγμένες φωνές λάδι της θύμησης στο χώμα γλυκαίνουν
στα σύρματα κρεμιούνται φορτία κι ενοχές
τ’ αντεστραμμένα πέρατα λογχίζουν καταιγίδες

Οι μάγοι απόψε ξαγρυπνούν
Δεν άλλαξε τίποτα ήσυχα κοιμήσου

βιάζονται να σπρώξουν κι αυτή τη θύελλα πιο πέρα
φύλακες υποταγμένοι έμμισθοι επιστάτες
ασώματοι γραφειοκράτες
άμισθοι επιτετραμμένοι της φθοράς
κλαίνε στα πορτραίτα τους μπροστά
δάκρυα δηλητήριο ποτίζουν το λουλούδι της πέτρας

κι αυτό επίμονα ανθίζει,…

.......................................















Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

αργεί ο χειμώνας;




κόκκινο μελάνι σκεπάζει τις αργίες

ζεστές προθεσμίες εκπνέουν

σημάδια θρυμματίζονται στο νότο

ένσημα αδειάζουν στο λευκό


ψέματα χαϊδεύουν αληθινές ιστορίες

μάτια φωτίζουν την ακολουθία των ωρών

στιγμές κρεμασμένες στο παράθυρο

έρμαια στη ραστώνη


γιορτάζουν οι πιστοί

χλευάζουν οι τιποτένιοι

την πείνα τους δαμάζουν οι σοφοί



σφαδάζουν μέχρι να σωθούν τ’ αστέρια


τις μέρες σας χωρίζουν απ’ τις δικές μου



περπατώ σ’ ανεξιχνίαστες παρτιτούρες

σκισμένες γκραβούρες με παίρνουν απ’ το χέρι

ατελείς εμμονές μ’ αφοπλίζουν στη βραδινή υπερχείλιση



δαγκώνει η φύση αμείλικτη



παγωμένες νότες έχουν γαντζωθεί στη νύχτα

και την ποτίζουν χάπια να ξεχνά

οι κανονικοποιημένες μάνες τριχοτομούν κοίλες γωνίες

με σόδα ποτίζουν τα στέρφα που ακόμα θυμούνται



συλλέγει περάσματα η λύπη

τυφλά πυροβολεί η αλήθεια

κι όλες τις μέρες της έκανε δικές της


με τα σπαθιά της σταυρωτά ανοίγει δρόμο η μοναξιά


στο γύψο η μελωδία

κανόνας η απόρριψη

ως που να καρφιτσωθεί άλλη μια νύχτα, στη συλλογή

των ενάρετων καμένων αρνητικών

……………………………………………..


κι ένα ξεροβόρι περονιάζει τα τραγούδια,…

...........................



MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Playlist at MixPod.com

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Ονειροπαγίδα




κρέμασαν οι μέρες μαύρο πέπλο
μια κατάρρευση σπαράζει το ξημέρωμα
άδεια σεντόνια σκεπάζουν την ηχώ της ξένης σάρκας
ζώνες πυρασφάλειας χαράσσουν την οσμή της άρνησης

τραγουδούν οι κλεισμένες πόρτες
αυτές π’ ονειρευτήκαμε μικρές
κι ο άνεμος τάχα, με τα χέρια μας, άνοιξε διάπλατα

δοξάζουν οι συνήθειες στιβαρή πέτρα
αυτές π’ αρνηθήκαμε μ’ αυθάδεια
κι ο χρόνος, τάχα με την απουσία μας, επέβαλε αναντίρρητα

χλευάζουν οι ρίζες χορτάτες αίμα
αυτές που πάνω τους συμβόλαια πατήσαμε
κι οι φύλακες τάχα, με την παρουσία μας, κατέστησαν ανίκητες



κι όσα παραμύθια πλέξαμε γυμνοί
εκείνες τις στιγμές τις άσωτες
κλεμμένες κι άπληστες τις σέρνει τώρα η μνήμη στα κάτεργα
τα σιωπής

κι οι νικητές αδιάφοροι
περιφέρονται με καταληκτικές αποφάσεις
του χρόνου τα δεδικασμένα βιάζονται να εισπράξουν
ήσυχα πίσω απ’ τις σιδερένιες πόρτες να δαμάσουν
μια ματαιωμένη έκρηξη,...



που τη σπίθα, μόνος, της αρνήθηκα,…
………………………………………..
All is forgiven ?

................................













MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

το τραίνο του Νοέμβρη




Μέσα σ’ αραχνιασμένα ερμάρια
τακτοποιημένων τάφων
παράφωνα εμβατήρια νικητών
και σκόνη λήθης
περνούν αχόρταγοι συρμοί τα όνειρα μου

αγκομαχούν φορτωμένα
ελεγχόμενες αφελείς εκρήξεις
ασφαλείς πόθοι προδομένοι
αιχμάλωτοι σ’ απεργία πείνας


Οι ήρωες μου Νεκροί
στη σκευοφόρο συνωστίζονται
φέρετρα με βαριά κορνίζα
τιμητικές φρουρές πυροβολισμοί στον αέρα
και το βράδυ βαριές ανάσες απ’ τα δακρυγόνα των καναλιών


τριάντα εφτά στάσεις κι ούτε μια φορά δεν άνοιξαν οι πόρτες


Άσφαιρες μέρες ροκανίζουν τα ξεθωριασμένα αμπέχονα
κιτρινισμένα φύλλα σύνδεσης χαρτογραφούν τα υψώματα
βιβλιάρια ποτισμένα φορμόλη και σφραγίδες νομοταγούς μελάνης
καταγράφουν τους τόκους υποταγής, φυλακίζουν τα ευρήματα για τους μελλοντικούς τυμβωρύχους


συνταξιούχοι αμπελουργοί με ξινισμένα κρασιά ραντίζουν
μπαγιάτικα καρβέλια να μπουχτίσει μούχλα το αγίασμα
πανιασμένα πρόσωπα αποκαθηλώνουν τα αιχμηρά λείψανα,
τα διπλώνουν σε διψήφια ποσοστά,…
φρεσκοξυρισμένοι αστοί, υπάλληλοι γραφείου, μιλάνε
« για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν»
πράσινα δημοσιοϋπαλληλικά μανίκια ξεσκονίζουν τα έδρανα των ισόβιων συνέδρων, ποτίζουν με νέο αίμα τη λερναία Ύδρα της καθαρότητας


Οι φίλοι που μαζί στα σκουριασμένα βαγόνια σκαρφαλώναμε
στην παλιά πλατεία γινήκαν φανοστάτες, γράφουν και μιλάνε ηλεκτρικά
σπασμένες λάμπες λεηλατημένες από τον καιρό
λούζονται νέα σκέψη κι υπεύθυνα γηρατειά μεσαίου χώρου
με συμπάθεια τα τραινάκια μου χαιρετούν
άλλες σημαίες άλλα εμβατήρια άλλα καφενεία

όμως
Κανείς δεν ανεβαίνει
Κανείς δεν ταξιδεύει πια
Κανείς δεν ονειρεύεται

Τα ψέματα δερματόδετα, ψυχρός σωρός, τρομάζουν τις προθήκες
επίσημα εκδιδόμενα _παύλες τελείες αλλοιωμένοι κώδικες
συνονθύλευμα άχρηστων διακανονισμών
ακυρωμένες διασταυρώσεις κατατρεγμένες αποφάσεις
μετρικές ράγες πασχίζουν τα χωρέσουν τα δίμετρα χρωστούμενα


Τα τραίνα μου περνούν
Σε ασφαλή διέλευση
Κανένα σταθμό δεν καταδέχονται
Κανέναν ανάπηρο σταθμάρχη δεν ακούν

σινιάλο κόκκινο δε διαπραγματεύονται
αμετανόητα απειλητικά

ξεχασμένα δρομολόγια παροπλισμένες αποβάθρες
βαγόνια ερειπωμένα δίφραχτα σπασμένα
τρύπιες σημαίες ισόπεδες αφύλαχτες διαβάσεις


Μόνο τα σιδερένια όνειρα νηστικά κι επίμονα
ουρλιάζουν στις στρωτήρες, τινάζοντας
στριφώνια χρυσές εφεδρείες καριέρες τακτοποιημένες

περόνη σπασμένη ξερνάει εικόνες θύμησες ανάγκες

ελατήριο παραμορφωμένο φτύνει πλάνα απαιτήσεις ανακωχές

παλιές αγάπες συμφωνίες καταπατημένες
την καρατομημένη ήβη με μπάσα πρόστυχα διεγείρουν,…

άσφαιρα όνειρα


Κι ο δρόμος που δεν πήραμε
γλιστράει στην κλεψύδρα
χάνεται στην κινούμενη άμμο


ο δρόμος που προδώσαμε
κύκλος μηδενικής ακτίνας
απαιτεί απαλλαγή

καταδικάζεται,…

Φεύγει το φως Ζεστό αίμα ηδονής
γεμίζει τις ρυτίδες γράσο
τις γέφυρες ξεδιάντροπα γκρεμίζει
υποστυλώματα και λεγεώνες «κομμένων κεφαλών»
σκόνη για λάφυρα και καρτελάκια λιθοβολισμών

οπλίζει η ανάγκη σημαδεύει και πυροβολεί


δις εις θάνατον
………………………………………………………………………………

άλλη μια στάση αβλαβής και γύρω οι σύντροφοι λιγοστεύουν,…
......................................................................................................................
















MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Playlist at MixPod.com

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

μικρή μετατόπιση h





ποιος τόλμησε να επιβραδύνει το φως

το χτες ισόμορφο με την ταχύτητα ενός ποδηλάτου


ποιος έθεσε τρεις τελείες σαν παρακαταθήκη απεμπλοκής

το αύριο ισοδύναμο με τη συμπίεση ενός ελατηρίου


ποιος έστρεψε τη βελόνα αντίθετα

το σήμερα τυραννισμένο στην κρύπτη ενός κάδρου


ποιος έκλεισε τη θύελλα σε μια σύριγγα



τώρα κυλούν τα συμβόλαια

πέτρες σίδερα πρέπει



ποιος έσταξε δηλητήριο υποταγής

όνειρα σβήνουν στο μεθύσι της στιγμής


πως θα γραφτούν οι επίλογοι

των ξεφτισμένων τοίχων τα συνθήματα

πως θα σωπάσουν


με πόσα γράμματα ταριχεύεται η ελευθερία


με πόσα αύριο αποκοιμιέται η φθορά



πόσα ηττημένα ποιήματα

θα αιχμαλωτίσει ακόμα η πραγματικότητα;


η αλήθεια πως θα αριθμεί

τα πτώματα παραπομπών;





πως γράφεται στο δυαδικό σύστημα

η λέξη τέλος;





.................................................................


η φωτογραφία είναι από τις γραμμές της Νάσκα, τραβηγμένη από Cessna, στις 10/8/2007 με Canon EOS 400D DIGITAL

.......................................................................................................................................................




MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

τελευταία Έξοδος: Non Mollare Mai




Ας χορέψει η έλξη ετοιμόρροπη

πάνω στο γερασμένο σώμα

έτοιμο Σπινθηροβόλο στρώμα

να εκραγεί


φωνάζει η αμνησία


Ανασταίνεται μοιρασμένη η χαρά

Πεθαίνει κυνηγημένη η αμαρτία


κοπίδι η Απόσταση

άγκυρας τεχνάσματα ματώνει

αντέχει η φυλακή

κεντρώνει ποίημα κι αλυχτά



Ας χορέψει ο καιρός,

γυμνός πάνω στον ίσκιο της



Ας κρατήσει η στιγμή

την Αιώνια χαρακιά της



Ας σφραγιστεί η κλίνη

λευκή στην απραξία της

καραδοκεί η μνήμη

μοιράζει αντίδωρα και κλαίει




Στο σκήνωμα του πόθου ελεύθερη κρυμμένη

Μόνη κι ανεμίζεις λέξεις

Θύελλες ντυμένες Άνοιξη σκορπάς

Σε βλέπω

σε κάθε παράλογη ιστορία μου

μέσα να τριγυρνάς



Εκεί χαρούμενη γυρίζεις

τρελή Πυξίδα σε διθυραμβικό χορό

σε ρότα εξαναγκασμένου προορισμού

σε συντριβή ενός ακόμα δίσημου χρησμού



Τελευταία Έξοδος: Non Mollare Mai



Λέξη μαγική τίναξε τους πόλους


Σημάδεψε και Δείξε



πως συνθλίβεται η απόσταση

κι όλες μαζί οι αποστάσεις



πως φλέγονται καρτερικές οι νύχτες

κι όλες μαζί οι αντιστάσεις



πως συρρικνώνονται οι αντοχές

κι οι τέσσερις διαστάσεις

…………………………………………………………



Εμπνέει ο Καιρός

Σημαδεύει ο Κεραυνός


Κι ο θάνατος μαθαίνει




......................................


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com