«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Ημερομετρώντας το 2009. Ήταν Ιούλης



Ήταν Ιούλης



Συνιστώσες


Ψάχνοντας την Ουσία στην Αταξία


Χωρίς τίποτα να θυμάμαι

να μυρίζω

να γεύομαι


Μπορώ να πνίγομαι

Μπορώ να επιπλέω

Αμφίβιο να γίνω,…

Εκρήξεις να οσμίζομαι,…

Κι ας περιμένω Άγνωστες Καταιγίδες


Σε χρόνο άτοπο

Σε τόπο αχαρτογράφητο


Άγνωστος και σε μένα δηλώνω

και το υπερασπίζομαι,…


παράξενα Δυνατός

Με Δύναμη Συνισταμένη,

Μοιρασμένη τα 2/3


Απ’ το χαμένο 1/3

Μια απειροελάχιστη συνιστώσα σκορπώ

Κρατώ κρυμμένη

Και διαχειρίζομαι, για μένα τον άγνωστο

Ρισκάρω και

για το Αύριο,…

Φυλάω


Αισιοδοξία;

Μάλλον Αυθάδεια



Ας Ξιφομαχώ μέχρι το τέλος ηττημένος

........................................................................................................................................


Εγκατάλειψη



Όταν μια νύχτα θα ξυπνήσεις

Από το κρυφό άρωμα λεβάντας

Όταν θα σηκωθείς στα δάχτυλα

Να πάρεις απ’ το πρεβάζι

Το γιασεμί που σ’ άφησε η δική σου Νεράιδα

Να ισορροπήσεις ξανά δίχως μετρονόμο

Χωρίς θεατρώνη κι αστυνόμο

Απ’ την Αρχή. χωρίς νόμο.


Να αποπειραθείς την αμαρτία

χωρίς συμβιβασμό

Αδιαφορώντας κι όχι φοβούμενος

τις αναστολές των θρησκόληπτων «επαναστατών»

που μαζεύονται στο εικόνισμα της «οικογένειας»

δυό ή τρεις φορές τη μέρα

και προσεύχονται

στην αγία μετριότητα


Όταν ένα ξημέρωμα

Θα ακούσεις τον ήχο της βρύσης

_σα να ήταν πρώτη φορά_

να σιγοτραγουδά

Καλημέρα


Αξύριστος θα βγείς

Μ’ ένα λευκό πουκάμισο

Ν’ ανεμίζεις θύελλα Στα μάτια

Και πίσω να αφήνεις

Συμβόλαια

Σύμβολα

Συμβολισμούς


Τότε θα μπορείς να μιλάς καθαρά

Κι απ’ το χέρι να κρατήσεις περήφανος ξανά

Την Ανυπακοή

Την Αντάρα

Την Ανατροπή


Απ’ την Αρχή

Χωρίς μεσοβέζικους διακανονισμούς

Χωρίς Ανοχές επιβεβαιωμένων εικόνων


Και θα είναι μια Εγκατάλειψη του χτες

_αυτής της εικόνας που απέστρεψες βίαια το πρόσωπο_


Μια Εγκατάλειψη του αύριο

_ της εικόνας που δε θέλεις να καταλάβεις τη μέγιστη αντίφαση της_


Και θα είναι απλά

Ένας Θρίαμβος του Σήμερα

…………………………………………………………………….


χρώματα τρέχουν


χρώματα τρέχουν

στην παλέτα στριμωγμένα

παραδίνονται αμαχητί

Τ’ άγρια βύσσινα

βάφουν μ’ αίμα

Όνειρα χτεσινά

Αύριο ακυρωμένα

μισοτελειωμένες ζωγραφιές

κάδρο επίμονα ζητούν

και μια άνω τελεία,…


μια γεύση πλήρωσης

σ’ άγριας νύχτας

δίκαιη μοιρασιά,…


χρώματα τρέχουν

Κύκλοι ομόκεντροι

Παράκεντροι

διπλοί αστέρες

ανταλλάσουν σκόνη αστρικής πτώσης



Με όλα τα ωραία λάθη σου

σε ακουαρέλες ημερολογίου

κρεμασμένα,…

Με όλα τα δικά μου

σε άκαιρες ημερομετρήσεις

σκουριασμένα



μόνη τελεία το σήμερα,…

…………………………………………………………..


Λυτρωτικός Εύγευστος Ερχομός



Άγιες Εικόνες

Άγια Θέλω

Μη-θεοί έκπτωτοι

Πρέπει-άγγελοι ξεπεσμένοι

Σκόνη-άλλοθι


στ’ άδεια κουφάρια σας

Φυσάω όνειρα

Στ’ άδεια παγωμένα μάτια σας

στιγμές ζωής αφήνω

τραγουδώ σιγανές μουσικές,

στα χτισμένα γκρι αυτιά σας

και κλέβω, κατ’ εξακολούθηση,

Ζωή

από τα «κλειστά» έντοκα γραμμάτια σας,…

_στην ίδια μιζέρια του αύριο,

άχρηστα σας είναι

κι ας τα ανανεώνετε συχνά πυκνά,

πάντα με την ίδια θέρμη,

βουτώντας τα βρώμικα χέρια σας

σε λευκό ανθεκτικό πλαστικό αίμα… _


αδιάφορος

ένοχος

γεμάτος

και Φαρμακερός,…

…………………………………………….



Ο παίκτης με τα μαύρα,…



Αόρατε μικρέ μου φίλε,…

Μοιράζεσαι τη θλίψη

Αντέχεις την αλήθεια

Αρνιέσαι τόσο εύκολα την κτίση

Μαθαίνεις όνειρα τον πόνο


Για ότι Δεν είσαι

Για ότι Δεν έχεις


Κι όμως,…

Έχεις τα πάντα


Στο άδειο κάθισμα, δίπλα σου

Δεν κάθεται η μοναξιά

Αλλά η λύση


Κι η αλήθεια που δεν κρέμεται στα κάγκελα

Που δεν κυλιέται προκαθορισμένα

Που δε φιλιέται, ξόδεμα σε χείλη δανεικά


Αόρατε μικρέ μου Φίλε

Απελευθέρωσε φωνή

Και Νιότη

Γίνε Άνεμος

Γίνε Σκοτάδι


Μην αφήσεις ούτε ανάμνηση ούτε λύπη


Μην αφήσεις περιθώριο

Στο λίγο

Στο λειψό


Μη γίνεις συμβατό συμπλήρωμα

Μην αρκεστείς σε ασύμβατο παραλήρημα



Μόνο πόθο επέτρεψε

Κι επέστρεψε

Ανεκτέλεστο πόθο

Αυτόν που δε μοιράζεται

Που δεν πιστώνεται

Που δεν υποκαθίσταται

Που δεν ανταλλάσσεται,…



Άνοιξε τα Μάτια

Μην τα κλείνεις

Μην Ξεχνάς

Να βλέπεις

Και Να Προχωράς

Στους σχετικούς διακανονισμούς της σχετικής αλήθειας

Απάντησε

Με απόλυτο δόσιμο

Με απόλυτη Αλήθεια

(η οποία άλλωστε, όπως ξέρεις, δεν χρειάζεται απόδειξη )


Συχώρεσε με

Που θέλω να σε ακούω όμορφα

Να σε βλέπω Ψηλά Να πετάς


Συχώρεσε με που σε φαντάζομαι και είσαι

Λεύτερος


Γιατί πρέπει κάποιος να φωνάξει

Στη μιζέρια τους,

ΟΧΙ,…

Εσύ Μπορείς

………………………………………………



Φωτιά



η φωτιά στα μάτια

στα γράμματα το δάκρυ

και το υγρό των χειλιών

στη μια λέξη

πλένεις απλώνεις ντύνεσαι

το δροσερό λευκό σεντόνι

με το σχηματισμένο

χωρίς σώμα αλλά βαρύ και καθαρό σχήμα

σκεπάζει ή αποκαλύπτει;

η στυφή γεύση θάλασσας

κι αυτά που δένεις

κι αυτά που αποχωρίζεσαι

αυτά που αρνείσαι

που θα βρεις την άκρη και τη δύναμη

ν’ αγαπήσεις

μια ιστορία

μια φωτιά

μια θύελλα

με τους αιώνες πριν ν’ αντιστέκονται

και τους μετά να ουρλιάζουν;

………………………………………………………………



Πανσέληνος αριθμητική



ένα φεγγάρι γεμίζει άπληστο

στα δύο τρίτα του

και δύει κόκκινο

βουτώντας στην άκρη

τη σπασμένη του ορίζοντα,…

μ’ ένα βλέμμα μετέωρο ψάχνεις

το χαμένο σου ένα τρίτο

που μαύρα πουλιά

σειρήνες

πασχίζουν δόλια

να κοιμίσουν

……………………………………


Κρυφτοκυνηγητό




Περπατώ σε μέρη άγνωστα

Σαν μικρό παιδί κοιτάζω δεξιά κι αριστερά

Πέφτω και χτυπώ

Χάνομαι σε δρομάκια και στενά

Αυθαδιάζω στον καιρό

και παίζω κρυφτοκυνηγητό

όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις

όταν φωνάζω λεμόνι

Να κρύβεσαι



Λεμόνι!!!

Λεμόνι!!!

…………………………………………….



Σωστή ώρα


Φτάνει πάνω στο κόκκινο αίτημα

του δειλινού

για την απόρριψη

τη Μέγιστη Ελευθερία

σαν άτοπη διερεύνηση

σε μια αμφιμονοσήμαντη σχέση

σταυρός _θυσία

σάρκα _τιμωρία

σαπίλα _ επαιτεία

…………………………………………………………………………..

Ο πίνακας του Fabian Perez el paseo εδώ:

http://www.viningsgallery.com/featured-artists/fabian-perez/el-paseo.php4

6 σχόλια:

  1. Πολλά Ποιήματα μαζί χωρίς να ξέρω για τι να πρωτομιλησω...
    Ισως αν φωναξω "λεμόνι" θα βγεις...;

    Ισως αν σου "κλέψουν" τις λεξεις θα μπορέσεις να γραψεις ξανα;
    Ναι...ακόμη και με πετρες θα ξερεις να ζωγραφίζεις Ποιήματα...

    Καλημερα Βασίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Βασίλη ..."ο παίκτης με τα μαύρα" ε;; Μου άρεσε πολύ! Συνειρμικά:

    "Σε προσμονή
    των χειμωνιάτικων ημερών
    των μεγάλων νυχτών
    των βροχών που...
    θα διυλίσουν τον αέρα
    θα αδειάσουν τους δρόμους
    θα κρύψουν το δέρμα
    Σε προσμονή
    εκείνων των υγρών αυγών
    που θα περπατάμε δίπλα
    σε αδέσποτα σκυλιά
    Σε προσμονή
    εκείνων των ωρών
    που κλείνουν το μάτι
    στην άνοιξη που κοντοζυγώνει..."

    Καλή συνέχεια

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μετράω στα δάχτυλα
    ένα, δύο, τρία...
    "πότε θα φτάσεις
    στο άπειρο;"
    με ρωτά η μνήμη

    .."έφτασα πρώτα"
    της απαντώ
    "από εκεί ξεκίνησα"
    κι ακόμα
    στους πλαγιαστούς του
    κύκλους
    πλανιέμαι,...

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. με πέτρες είναι γραμμένα όλα,…
    κι έτσι ακίνητα χορταριάζουν
    ζωγραφιές στιγμές
    αιώνες νύχτας

    οι λέξεις μου θαμπές Μαρία
    την ευλογία τους για όσο,…
    μου χαρίζουν
    χαρούμενος γερνώ,…

    Ίσως να μου τις έχουν κλέψει

    Ίσως να τις έχω κλέψει εγώ,…
    _πολλοί λένε ότι δε μου ανήκουν,…
    Είναι άλλος, αυτός που γράφει,…έτσι λένε

    Ίσως πάλι να με δοκιμάζουν,….
    Ίσως εξασκούν,…
    την αντοχή στη μοναχική πορεία

    Στη σιωπή πιστεύω
    Στην άρνηση
    Στην παρατεταμένη ανομβρία

    Φόρτιση είναι,…
    Ιδιότυπη φόρτιση,…
    Αργή βασανιστική,…

    Μόνο η στάχτη θα με νικήσει
    Μέχρι τότε θ’ αφήνω πίσω μου
    συμβάσεις
    υπερβάσεις
    κανονικές τροχιές

    Καλημέρα Μαρία
    και πάλι Σ’ ευχαριστώ για τις αφορμές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι Δημήτρη
    Ο παίκτης με τα μαύρα,…

    Είναι μια ευχή στην αυθάδεια της ηλικίας
    Στην προσμονή της Άνοιξης
    που κυοφορείται στις φλέβες Σας
    στις Αυγές που χτίζετε
    και σ’ αυτές τις μακρινές κραυγές
    που ακόμα ονειρεύεστε,…

    Καλημέρα Όμορφη
    Σου στέλνω με τη σκέψη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρις

    το μηδέν μας κοροϊδεύει
    το άπειρο μας απαγάγει
    στο τέρμα μας περιμένουν και τα δυό
    εμβρόντητα για την αποκοτιά μας
    ήσυχα για το πεπερασμένο μεγαλείο μας

    κύκλοι κι είμαστε απ’ έξω,…
    πλανόδιοι ειδών προικός
    γελασμένοι

    κύκλος που κανένας δεν ξέφυγε

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»