«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Ονειροπαγίδα




κρέμασαν οι μέρες μαύρο πέπλο
μια κατάρρευση σπαράζει το ξημέρωμα
άδεια σεντόνια σκεπάζουν την ηχώ της ξένης σάρκας
ζώνες πυρασφάλειας χαράσσουν την οσμή της άρνησης

τραγουδούν οι κλεισμένες πόρτες
αυτές π’ ονειρευτήκαμε μικρές
κι ο άνεμος τάχα, με τα χέρια μας, άνοιξε διάπλατα

δοξάζουν οι συνήθειες στιβαρή πέτρα
αυτές π’ αρνηθήκαμε μ’ αυθάδεια
κι ο χρόνος, τάχα με την απουσία μας, επέβαλε αναντίρρητα

χλευάζουν οι ρίζες χορτάτες αίμα
αυτές που πάνω τους συμβόλαια πατήσαμε
κι οι φύλακες τάχα, με την παρουσία μας, κατέστησαν ανίκητες



κι όσα παραμύθια πλέξαμε γυμνοί
εκείνες τις στιγμές τις άσωτες
κλεμμένες κι άπληστες τις σέρνει τώρα η μνήμη στα κάτεργα
τα σιωπής

κι οι νικητές αδιάφοροι
περιφέρονται με καταληκτικές αποφάσεις
του χρόνου τα δεδικασμένα βιάζονται να εισπράξουν
ήσυχα πίσω απ’ τις σιδερένιες πόρτες να δαμάσουν
μια ματαιωμένη έκρηξη,...



που τη σπίθα, μόνος, της αρνήθηκα,…
………………………………………..
All is forgiven ?

................................













MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

το τραίνο του Νοέμβρη




Μέσα σ’ αραχνιασμένα ερμάρια
τακτοποιημένων τάφων
παράφωνα εμβατήρια νικητών
και σκόνη λήθης
περνούν αχόρταγοι συρμοί τα όνειρα μου

αγκομαχούν φορτωμένα
ελεγχόμενες αφελείς εκρήξεις
ασφαλείς πόθοι προδομένοι
αιχμάλωτοι σ’ απεργία πείνας


Οι ήρωες μου Νεκροί
στη σκευοφόρο συνωστίζονται
φέρετρα με βαριά κορνίζα
τιμητικές φρουρές πυροβολισμοί στον αέρα
και το βράδυ βαριές ανάσες απ’ τα δακρυγόνα των καναλιών


τριάντα εφτά στάσεις κι ούτε μια φορά δεν άνοιξαν οι πόρτες


Άσφαιρες μέρες ροκανίζουν τα ξεθωριασμένα αμπέχονα
κιτρινισμένα φύλλα σύνδεσης χαρτογραφούν τα υψώματα
βιβλιάρια ποτισμένα φορμόλη και σφραγίδες νομοταγούς μελάνης
καταγράφουν τους τόκους υποταγής, φυλακίζουν τα ευρήματα για τους μελλοντικούς τυμβωρύχους


συνταξιούχοι αμπελουργοί με ξινισμένα κρασιά ραντίζουν
μπαγιάτικα καρβέλια να μπουχτίσει μούχλα το αγίασμα
πανιασμένα πρόσωπα αποκαθηλώνουν τα αιχμηρά λείψανα,
τα διπλώνουν σε διψήφια ποσοστά,…
φρεσκοξυρισμένοι αστοί, υπάλληλοι γραφείου, μιλάνε
« για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν»
πράσινα δημοσιοϋπαλληλικά μανίκια ξεσκονίζουν τα έδρανα των ισόβιων συνέδρων, ποτίζουν με νέο αίμα τη λερναία Ύδρα της καθαρότητας


Οι φίλοι που μαζί στα σκουριασμένα βαγόνια σκαρφαλώναμε
στην παλιά πλατεία γινήκαν φανοστάτες, γράφουν και μιλάνε ηλεκτρικά
σπασμένες λάμπες λεηλατημένες από τον καιρό
λούζονται νέα σκέψη κι υπεύθυνα γηρατειά μεσαίου χώρου
με συμπάθεια τα τραινάκια μου χαιρετούν
άλλες σημαίες άλλα εμβατήρια άλλα καφενεία

όμως
Κανείς δεν ανεβαίνει
Κανείς δεν ταξιδεύει πια
Κανείς δεν ονειρεύεται

Τα ψέματα δερματόδετα, ψυχρός σωρός, τρομάζουν τις προθήκες
επίσημα εκδιδόμενα _παύλες τελείες αλλοιωμένοι κώδικες
συνονθύλευμα άχρηστων διακανονισμών
ακυρωμένες διασταυρώσεις κατατρεγμένες αποφάσεις
μετρικές ράγες πασχίζουν τα χωρέσουν τα δίμετρα χρωστούμενα


Τα τραίνα μου περνούν
Σε ασφαλή διέλευση
Κανένα σταθμό δεν καταδέχονται
Κανέναν ανάπηρο σταθμάρχη δεν ακούν

σινιάλο κόκκινο δε διαπραγματεύονται
αμετανόητα απειλητικά

ξεχασμένα δρομολόγια παροπλισμένες αποβάθρες
βαγόνια ερειπωμένα δίφραχτα σπασμένα
τρύπιες σημαίες ισόπεδες αφύλαχτες διαβάσεις


Μόνο τα σιδερένια όνειρα νηστικά κι επίμονα
ουρλιάζουν στις στρωτήρες, τινάζοντας
στριφώνια χρυσές εφεδρείες καριέρες τακτοποιημένες

περόνη σπασμένη ξερνάει εικόνες θύμησες ανάγκες

ελατήριο παραμορφωμένο φτύνει πλάνα απαιτήσεις ανακωχές

παλιές αγάπες συμφωνίες καταπατημένες
την καρατομημένη ήβη με μπάσα πρόστυχα διεγείρουν,…

άσφαιρα όνειρα


Κι ο δρόμος που δεν πήραμε
γλιστράει στην κλεψύδρα
χάνεται στην κινούμενη άμμο


ο δρόμος που προδώσαμε
κύκλος μηδενικής ακτίνας
απαιτεί απαλλαγή

καταδικάζεται,…

Φεύγει το φως Ζεστό αίμα ηδονής
γεμίζει τις ρυτίδες γράσο
τις γέφυρες ξεδιάντροπα γκρεμίζει
υποστυλώματα και λεγεώνες «κομμένων κεφαλών»
σκόνη για λάφυρα και καρτελάκια λιθοβολισμών

οπλίζει η ανάγκη σημαδεύει και πυροβολεί


δις εις θάνατον
………………………………………………………………………………

άλλη μια στάση αβλαβής και γύρω οι σύντροφοι λιγοστεύουν,…
......................................................................................................................
















MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Playlist at MixPod.com

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

μικρή μετατόπιση h





ποιος τόλμησε να επιβραδύνει το φως

το χτες ισόμορφο με την ταχύτητα ενός ποδηλάτου


ποιος έθεσε τρεις τελείες σαν παρακαταθήκη απεμπλοκής

το αύριο ισοδύναμο με τη συμπίεση ενός ελατηρίου


ποιος έστρεψε τη βελόνα αντίθετα

το σήμερα τυραννισμένο στην κρύπτη ενός κάδρου


ποιος έκλεισε τη θύελλα σε μια σύριγγα



τώρα κυλούν τα συμβόλαια

πέτρες σίδερα πρέπει



ποιος έσταξε δηλητήριο υποταγής

όνειρα σβήνουν στο μεθύσι της στιγμής


πως θα γραφτούν οι επίλογοι

των ξεφτισμένων τοίχων τα συνθήματα

πως θα σωπάσουν


με πόσα γράμματα ταριχεύεται η ελευθερία


με πόσα αύριο αποκοιμιέται η φθορά



πόσα ηττημένα ποιήματα

θα αιχμαλωτίσει ακόμα η πραγματικότητα;


η αλήθεια πως θα αριθμεί

τα πτώματα παραπομπών;





πως γράφεται στο δυαδικό σύστημα

η λέξη τέλος;





.................................................................


η φωτογραφία είναι από τις γραμμές της Νάσκα, τραβηγμένη από Cessna, στις 10/8/2007 με Canon EOS 400D DIGITAL

.......................................................................................................................................................




MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com