«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Γαρμπής






Δεν κράτησα δυνάμεις για το γυρισμό ΙΙ,… (*)




Στην Ινέσσα Αρμάν



«Σύντροφοι έχει αγκάθια ο δρόμος της κομμούνας! 
Χοντρά άρβυλα χρειάζεται κι η Πρωτοπορία»


 
Ιούλιος Χειμώνας_ πέρασε ένας χρόνος_ οι πλατείες χωνεύτηκαν
αυταπάτες, συρρικνώσεις, αποφάσεις 
μια μία οι αργίες επανακτούν το χαμένο δείκτη τους
αποκαθίστανται οι θυρεοί
τα φρούρια ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες
άχρηστοι εφιάλτες, άδεια άχρηστα μουσεία

οι ήρωες κατεβαίνουν από τις κορνίζες
άχρηστοι πια κι αυτοί
σαράκι, τους έσκαψε το φώς

μονότονες σημαίες επανακτούν την πλουραλιστική τριχρωμία τους _  τριγωνικές σημαδούρες  στους πυλώνες του G8
σκαρφαλώνουν σταυροί
παίρνουν θέση δίπλα στα παροπλισμένα κανόνια  

παπάδες κι ισόβιοι νικητές επιστρέφουν παντοδύναμοι
αναλυτές κι ισόβιοι χαμένοι διαιωνίζονται αδύναμοι

δεν έμεινε στο ράφι ούτε ένα αστέρι_ οι κάνες σίγησαν _

άδεια σακάκια κρέμονται στους διαδρόμους
σφραγισμένα γραφεία μυρίζουν φορμόλη
σκόνη σκεπάζει τόμους και τόπους λήθης  

κασκέτα που εκσφενδονίστηκαν στα ουράνια
επιστρέφουν «καβουράκια» θυμωμένα
ζητώντας αποκατάσταση

μεραρχίες ματωμένα αμπέχονα
τρύπια απ’ τις σφαίρες και την άρνηση
λιώνουν στα σκούρα κοστούμια

καραβάνια αντίκες συνωμοτικά σημειώματα
ραμμένα με κόκκινη κλωστή τυφλής πίστης
εξαϋλώνονται σε πρέσες καπαρντίνες



λιβάνια καλύπτουν την οσμή των πτωμάτων,…


ομοφωνίες διεγείρουν τη σιγή των πετρωμάτων


αποφάσεις σφραγίζουν τη σχισμή των αδυνάτων




ο νέος κόσμος σαπίζει όμορφα μέσ’ στο γυαλί
Cuba Libre κερνούν τ’ άγια δισκοπότηρα

Ανοίγουν οι εκκλησίες ξανά
ψαλμούς από αντεστραμμένα πρόσημα  
και κτηνωδίες ξεχασμένων λεηλασιών   
κηρύττουν αυτάρεσκα τα ιερατεία

σαν ύαινα καιροφυλαχτεί,…ο καιρός

Μια μία οι αργόσυρτες αργίες επιστρέφουν
Αλήθειες ανοίγουν πόρτες χρόνια σφαλιστές
τα ποσοστά συνθλίβονται,…

σιτεμένοι φουτουριστές με δανεικές ρεκλάμες 
μαντρώνονται στη σέχτα τους_ ψηφίζουν ήσυχα για τις βαρύνουσες αποκαταστάσεις κι ύστερα ενημερώνονται για τα σουτιέν αμερικής  

επέλαση φτηνιάρικων αριστεριών_ ψηφίζονται για τις φρέσκες υποταγές κι έρποντας ξεσκονίζουν τα τροφαντά μαστάρια «σοβιετικής» κατασκευής    

επετηριδιστές με κομμένο μαλλί και παστρικές νταντάδες
γερνάνε πρόωρα αποστηθίζοντας ξινισμένα προζύμια,…
με έπαρση μασουλάνε εύγευστα τσιτάτα

ταρίχευση οραμάτων και μια βαθιά άκριτη σιωπή


Μια αλλόκοτη ησυχία


Κανένας δε διαβάζει πια
ορθόδοξοι ανανεωμένοι αναθεωρητές


Κανένας δε θυμάται
ανανήψαντες παρθένες κι οι ευσεβείς θείοι τους  



Κανείς δεν ονειρεύεται,…



Κι όλοι φοβούνται τις εκρήξεις



Κι ένας ακόμα γύρος χαμένος

Κι όσοι πίστεψαν,…
σφραγίζονται αεροστεγώς
Αιχμάλωτοι στην άδικη αρρώστια τους,…

Κι όσοι πιστεύουν,…
συνθλίβονται στο λατομείο των ημερών
Αδιάφοροι στην άσωτη εμμονή τους,…


Μετράνε τις ημερομηνίες_ καίνε τα σπίρτα _ σταγόνες υδράργυρου οσμίζονται  



Ιδανικοί κι Αυτόχειρες,…

………………………………………………



©2012 Βασίλης Κουγιουμτσιάδης
ιδανικοί αυτόχειρες....




κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρο μου



.....................................................................
Υ.Γ.1 (*) Δεν κράτησα δυνάμεις για το γυρισμό,…

Όσοι ανοίγονται στ’ άπατα_ τάχα,
μα έχουν το μυαλό πάντα στην επιστροφή
κρατάνε δυνάμεις για το γυρισμό,…

οι άλλοι,…
όσοι αφήνονται στη στιγμή σα να είναι η τελευταία

ποτέ δεν επιστρέφουν,….

_ για όσους διαβάζουν τίτλους,  
καθώς ο πλανισμένος  ορίζοντας τους, προστάζει,… 
ας ξέρουν πως πάντα υπάρχει και μια αντίθετη ανάγνωση,…  

«…το μόνο που έχω για σένα…είναι ερωτήσεις,….
κι ότι τυχαίνει κι ακούω για απαντήσεις.
Σαν είσαι κουρασμένος 
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω!! 
Σαν είσαι πεινασμένος τίποτα 
Δεν έχω να σε ταΐσω.
Κι είναι έτσι, λες και απ τον κόσμο
Να έχω εξαφανιστεί…..»
……………………………………………………

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας....




 Υ.Γ. 2




σαν ύαινα καιροφυλαχτεί,…ο καιρός

παπάδες πουτάνες τζογαδόροι
σωτήρες γρήγορης εκτόνωσης
ξυρισμένοι πιτσαδόροι
περιμένουν,…
……………………………………..

Hasta Siempre Commandante

Κενοτάφιο η πατρίδα ξερνάει τις τελευταίες σταγόνες απ’ το αίμα σου

ξεπουλάει όσο όσο

σκυλιά ξεθάβουν τα θεμέλια του μύθου σου
σε λίγο ούτε μια σπιθαμή γης δε θα σου ανήκει
ούτε μια κρυμμένη φλέβα χρυσού για τ’ άσπρα κόκαλα σου
μόνο μαύρα κοστούμια λογχίζουν εκεί αριστερά
την πράσινη παραλλαγή σου,…


τώρα στον αέρα θα ηχούν ξανά
της ρουλέτας οι στροφές
κι όχι του Μ1 σου οι προσταγές,….



κι οι δικές μας υποκειμενικές συνθήκες
θα ωριμάζουν σφιχτά δεμένες με κυάνιο   
κι οι αντικατοπτρισμοί μακάριοι εφιάλτες
στον καθρέφτη μας μπροστά



Ιδανικοί (πάντα) κι Αυτόχειρες (παντού),…

………………………………………………………….






Υ.Γ.


Ότι και να κάνετε το σπίτι μου Δεν είναι ΕΔΩ,…


Όπου κι να πάω,…
Σπίτι μου θα’ ναι η Άρνηση μου,….