«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

μεσημέρι









Όπως οι μέλισσες την Άνοιξη το Καλοκαίρι το Φθινόπωρο
από ανάγκη  μαγεία κι ομορφιά διατηρούν τον κύκλο της ζωής άρτιο ...
επιστρέφοντας το βράδυ στο κουτί,  που η μοίρα τους έταξε …εκεί σταθερές για 90 μέρες_  με ψευδεπίγραφες συντεταγμένες και ελεγχόμενους βαθμούς ελευθερίας
έτσι κι εσύ παραμένεις εκεί.....όπως κι όταν βολεύει ο καιρός καθηκόντων
και μόνο ο χειμώνας_ βολεύει δε βολεύει....άχρηστος πάντα και σημαδεμένος μένει Εκεί, καταναλώνοντας ψηφιακά σήματα και βασιλικό πολτό_ ακίνητος και πανάρχαιος,  μ’ άγριες κλίσεις να διαφεντεύουν τα όνειρα του και με κβαντισμένες θέσεις αποδεκτές απ’ τα κλωνοποιημένα ερωτηματικά του
και βέβαια δεν είναι αρκετό,  ούτε σήμερα  ούτε ποτέ.
"το χτεσινό σου αύριο είναι σήμερα" του ψιθύρισε ο ξεχασμένος ποταμός στ’ αυτί… ένα σήμερα αστραφτερό σαν λάμα
και βέβαια δεν περιμένει τίποτα _ ούτε με επιμονή _ ούτε με υπομονή_ 
ούτε καν με περιέργεια _ η μεταφορά σκόνης από την Αφρική ποτέ δε τον γοήτευε
και βέβαια σήμερα είναι μια άλλη μέρα_ μια άλλη Κυριακή
φωτεινή, ζεστή μα ξένη κι αυτή, κι άδεια _ το επισκεπτήριο τελειώνει στις 5 το απόγευμα_ και μην ξεχάσεις να βγάλεις βόλτα τα σκυλάκια_ 

έτσι κι αλλιώς πολύ μακριά_ τόσο χαρούμενα κι άθλια μόνος φαντασιώνεται μια απλή ζωή κι έναν ζεστό ήλιο να αγκαλιάζει
τα ράθυμα κορμιά σαν ένα και μια γεμάτη συντροφιά μ' αλήθεια , με χαμόγελα κι άπλετο φως

τώρα στο λευκό δωμάτιο κλέβει αέρα κι άχρηστες εικόνες, που δεν του ανήκουν, γεμάτος εξανθήματα και πράσινα κυκλάκια που ωριμάζοντας γίνονται πορτοκαλιά κι ύστερα πέφτοντας φαιά κι άχρωμα
ακούει τη μοναξιά κομματιασμένη σε χιλιάδες νότες

κάθε τόσο ο καιρός με ενέσιμο ρόλο προσπαθεί να τον συνετίσει
κατάρρευση _ κώμα _  καταστολή
κάθε τόσο ο σεισμός μ’ ατόφιο πόθο πασχίζει στη ζωή να τον κρατήσει…. 
δραπέτευση _ δρόμος _ διαύγεια