«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Η γωνία του μαύρου βασιλιά_ σχεδίασμα 2ο









θυμάμαι,….
δυό πιστόλια να με σημαδεύουν
απασφαλισμένα και γεμάτα αξόδευτες σταγόνες
μαγικά βουνά
έτοιμα να χορτάσουν φωτιά
στόματα στόμια και γλυπτά  

Μπροστά
αδήλωτα σαχ έξυπνα να κυκλώνουν
ακήρυχτα ματ άφωνα  
να διασώζονται σε ασύμβατα σκαλοπάτια

πιόνια_  ανθεκτικά ελατήρια
να μάχονται άνισα και να πέφτουν χαρούμενα

αξιωματικούς με αλυσίδες
να μετρούν τα γραμμάρια του διαθέσιμου αέρα
και να σαλπίζουν ανακωχή

Άλογα μαύρα να θυσιάζονται σε πάγια καθήκοντα
Λευκά να υποτάσσονται στην τακτική φυγής

πύργους ακλόνητους _ μ’ Άδειες ημερομηνίες
να πολιορκούνται ακάλυπτοι
και να στενάζουν στις ανοιχτές ευθείες    

Λευκές Βασίλισσες γυμνές να οπισθοχωρούν
και να κηδεύουν στις κινήσεις των άστρων

Λευκούς Βασιλιάδες ηττημένους 
να θρηνούν την απώλεια
του συγκριτικού πλεονεκτήματος

Μαύρες Βασίλισσες εκστασιασμένες κι ανήμπορες
να χτίζονται σε χαρούμενους οικογενειακούς τάφους,…


 

Κι έναν Μαύρο Βασιλιά πάντα στη γωνία

Να ξεφεύγει στην μπάρα με τα γράμματα
να ονειρεύεται πτήσεις
Στη λεωφόρο των αριθμών
Με μόνο σύμμαχο τα αντεστραμμένα ρολόγια

κι η νίκη ζοφερή να υποχωρεί
στη γοητεία της παρτίδας
που εξακολουθεί με τη μαγεία της 
να σαγηνεύει…. 
……………………………………………………













Όταν εμείς μεσήλικες μοιραίοι,
ακόμα,
χυδαία θα ρουφάμε νέκταρ
Απ’ το πλούσιο στήθος της,…..

κάποιοι θα λούζονται εξαπτέρυγα
και θα εξομολογούνται
δακρύβρεχτα συμβόλαια


Μην ανησυχείτε
κανείς δε θα Σας ζητήσει ευθύνες

Όλα τα ανήθικα όνειρα Σας
έχουν την υπογραφή μου,….


Μην ανησυχείτε
Κοιμηθείτε ήσυχοι

Όλες οι υπερβάσεις
που άθελα Σας υπομείνατε
Θα Σας επιστρέψουν στη θέση Σας


Άλλωστε



Εμείς τις δικές μας... τις επιλέγουμε... 













Αγαπημένε Φίλε μου,…
πάντα ο Αύγουστος σου ανήκει…

Οι βασιλιάδες της σιωπής,…
στα ξεχασμένα επισκεπτήρια,…
Καίνε αργίες και γιορτές
Μέρες οργής υφαίνουν
Κι ένα μοίρασμα σιωπής
φορτώνουν στα κόκκινα φεγγάρια
που δύουν με μουσικές υπόσχεση
για μια καινούργια Μέρα








Υ.Γ.  στην μπάρα με τους αριθμούς και στα πρωτοπόρα δυαδικά συστήματα παραμένουν άγνωστες και εντελώς εκτός κλίματος…λογικό, 
αλλά… στα φτηνά περιοδικά και στα παλιά τεφτέρια κυκλοφορούν κάτι σιτεμένες θείτσες με γλυκερά ονόματα και πολλά υποσχόμενους «συνεργάτες»,
που «υπάρχουν» μέσα στην ανυπαρξία και στο ψέμα… 
και δίνουν συμβουλές «επ[ χρήμασι» σε τελειωμένα «κομμάτια»… 
ξεχνώντας ότι αυτά τα άγρια παιχνίδια 
παίζονται μόνο μ’ αυτούς που αντέχουν να περπατάνε ορθοί, 
κόντρα στο ρεύμα μια ολόκληρη ζωή, 
με υγρό μάτι, σταθερό χέρι κι αλάθητο σημάδι
Και δεν είναι μόνοι τους

Ολόκληρες γενιές τους ακολουθούν



«Εβελίνες» περιωπής και διάφορα άλλα ερπετά με σπάνια ονόματα… 
δε ζουν, δεν υπάρχουν… 
παρά μόνο στην άρρωστη φαντασία ανθρώπων απελπισμένων από την ίδια τους τη συνήθεια
απόλυτα μηδενικά με «σπάνια χαρίσματα» 
ανήμπορα να συναισθανθούν ανθρώπινο πόνο… 
κοιτάζουν τη Ζωή από το πάτωμα κι αν κατορθώσουν μπορεί κάποια στιγμή να σκαρφαλώσουν ως την κλειδαρότρυπα….

Sorry girls





Υ.Γ. 2. Κι εσύ φτωχέ  «fον δημητράκη» βάλε τα δυνατά σου,  
συγκέντρωσε όλη σου τη «μαγική» «ενέργεια»… και δες
τους σεισμούς που μέλλονται για να’ ρθουν…
περιέγραψε μας τι θα μείνει όρθιο…
ο εντολέας σου αδημονεί

το ότι είμαστε απέναντι…. δε χρειάζεται να είναι κανείς έξυπνος για να το καταλάβει…

έχετε σκεφτεί όμως, τι ακριβώς θα γίνει
όταν τρεμάμενοι συρθείτε μπροστά μου…

Sorry girls   

Hasta Simpre !!