«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Η Μαίρη_ Παύλος Παυλίδης










Μουσική: Παύλος Παυλίδης, Ορέστης Μπενεκας
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης




Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά
θα πήγαινε αν μπορούσε κάθε βράδυ
σβήνουν τα φωτά κι η ταινία ξεκινά
λίγο μετά το πιο βαθύ σκοτάδι.

Βλέπει τους ανθρώπους στο πανί να τρέχουνουνε
τόσο αγαπιούνται πια που δεν αντέχουνε
κι ο ένας τον άλλο σημαδεύει και πυροβολά.

Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά
σ' αυτό το σπίτι δεν αντέχει άλλο
αυτοί οι τοίχοι της πλακώνουν την καρδιά
θέλει ένα χώρο κάπως πιο μεγάλο.

Θέλει μια ζούγκλα αριστερά κι απέναντι
μια Σαχάρα σιωπηλή κι απέραντη
κι ο Δούναβης κάπου στη μέση να κυλά.

Κλεφτές κι αστυνόμοι σαν τρελοί να τρέχουνε
τόσο μισιούνται πια που δεν αντέχουνε
να ζουν οι μεν από τους δε ξεχωριστά.

Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά
τι να την κάνει την παλιά ζωή της
μου' στείλε μήνυμα γι' απόψε στις 9
σε μια σκηνή να σκοτωθώ μαζί της..

Λέει πως θα είμαστε καταζητούμενοι
ερωτευμένοι και πολύ χαρούμενοι
Bonnie and Clyde έστω για μια βραδιά.

Κι έτσι πια θα ζήσουμε και μεις το ρίσκο μας
στην Πατησίων και στο San Francisco μας
γράφουν police και ΄δω τα περιπολικά.

Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά
θα πήγαινε αν μπορούσε κάθε βράδυ
μες τις οθόνες της αρέσει να κοιτά
όλα αυτά που ζούνε όλοι οι άλλοι.

Λέει πως θα είμαστε καταζητούμενοι
ερωτευμένοι και πολύ χαρούμενοι
Bonnie and Clyde έστω για μια βραδιά.

Κι έτσι πια θα ζήσουμε και μεις το ρίσκο μας
στην Πατησίων και στο San Francisco μας
γράφουν police και ΄δω τα περιπολικά.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ανδρόγυνα_ για τη Sταυρούλα







Στην Αγαπημένη μου Σταυρούλα
Στην αδελφούλα μου
που σήμερα έχει τα γενέθλια της





Ας πούμε λοιπόν πως είναι καλοκαίρι
τα κύματα σταμάτησαν κι αλλάξανε φορά 
ο Ήλιος κράτησε αναπνοή
Η έρημος ρούφηξε μια κοίτη δροσερή

η Νύχτα σηκώθηκε στα νύχια
Είδε κορίτσι γυμνό να σεργιανά
στα όρη με νέα γνώση αγκαλιά
τα ρούχα να ξεσκίζει με φιλιά

νέα ύψη νέα αύριο
τις κορυφές αναδιατάξανε
η υπόσχεση δεν έλειωσε
κι είπανε θαύμα

τα σύνορα του χτες με το αύριο αλλάξανε

Εμείς αέναοι αλλάζουμε
πιστοί στου αρχαίου σώματος τις προσταγές
Μένοντας ίδιοι αποφθέγματα ωραία
μηρυκάζουμε 
τα δεδομένα σε σελοφάν αεροστεγές
με τις πρέπουσες τιμές
ενταφιάζουμε


Ο κόσμος απ’ την ανάποδη
Γυρίζει
Παράξενα κοιτάζουν τις ερωτήσεις
τις άλλες απαντήσεις
τις εμμονές
τις αντίστροφες κινήσεις


έτσι περνούν τα χρόνια για αυτούς,…

γερνάνε στην μπάλα
γυρνάνε στης μαμάς τους
τη γέρικη ποδιά
(γαλάζια) χάπια καταπίνουν
μοιράζονται ψεύτικη αγκαλιά
ηδονή κι υποκρισία
βράδυ κρυμμένοι στα στενά
την Κυριακή πρωί
καμαρωτοί στην εκκλησιά  

έτσι περνούν γι αυτές τα χρόνια
ζαρώνουν στον καθρέφτη
σιδερώνοντας σεντόνια
δεν ερωτεύονται ξανά
χοντραίνουν στα κουτσομπολιά 

μισούν κορμί μπουγάδα αλλαγή
μοιράζουν ψωμάκια στα μνημόσυνα
στασίδια κι ανάθεμα στην κάθε υποψία
μαύρο μαντήλι δικαίωσης προσμένουν
κι ολόλευκη εξαγνισμένη
υστεροφημία

έτσι περνούν τα χρόνια για αυτούς

έτσι και για μας

γερνάνε
δεδομένοι οικογενειάρχες βολεμένοι

γερνάμε

μεσήλικες αναρχικοί ερωτευμένοι