«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ανδρόγυνα_ για τη Sταυρούλα







Στην Αγαπημένη μου Σταυρούλα
Στην αδελφούλα μου
που σήμερα έχει τα γενέθλια της





Ας πούμε λοιπόν πως είναι καλοκαίρι
τα κύματα σταμάτησαν κι αλλάξανε φορά 
ο Ήλιος κράτησε αναπνοή
Η έρημος ρούφηξε μια κοίτη δροσερή

η Νύχτα σηκώθηκε στα νύχια
Είδε κορίτσι γυμνό να σεργιανά
στα όρη με νέα γνώση αγκαλιά
τα ρούχα να ξεσκίζει με φιλιά

νέα ύψη νέα αύριο
τις κορυφές αναδιατάξανε
η υπόσχεση δεν έλειωσε
κι είπανε θαύμα

τα σύνορα του χτες με το αύριο αλλάξανε

Εμείς αέναοι αλλάζουμε
πιστοί στου αρχαίου σώματος τις προσταγές
Μένοντας ίδιοι αποφθέγματα ωραία
μηρυκάζουμε 
τα δεδομένα σε σελοφάν αεροστεγές
με τις πρέπουσες τιμές
ενταφιάζουμε


Ο κόσμος απ’ την ανάποδη
Γυρίζει
Παράξενα κοιτάζουν τις ερωτήσεις
τις άλλες απαντήσεις
τις εμμονές
τις αντίστροφες κινήσεις


έτσι περνούν τα χρόνια για αυτούς,…

γερνάνε στην μπάλα
γυρνάνε στης μαμάς τους
τη γέρικη ποδιά
(γαλάζια) χάπια καταπίνουν
μοιράζονται ψεύτικη αγκαλιά
ηδονή κι υποκρισία
βράδυ κρυμμένοι στα στενά
την Κυριακή πρωί
καμαρωτοί στην εκκλησιά  

έτσι περνούν γι αυτές τα χρόνια
ζαρώνουν στον καθρέφτη
σιδερώνοντας σεντόνια
δεν ερωτεύονται ξανά
χοντραίνουν στα κουτσομπολιά 

μισούν κορμί μπουγάδα αλλαγή
μοιράζουν ψωμάκια στα μνημόσυνα
στασίδια κι ανάθεμα στην κάθε υποψία
μαύρο μαντήλι δικαίωσης προσμένουν
κι ολόλευκη εξαγνισμένη
υστεροφημία

έτσι περνούν τα χρόνια για αυτούς

έτσι και για μας

γερνάνε
δεδομένοι οικογενειάρχες βολεμένοι

γερνάμε

μεσήλικες αναρχικοί ερωτευμένοι  













1 σχόλιο:

  1. Ό,τι από τη σκέψη σου και την καρδιά σου αξιώνομαι πανάκριβο μου είναι....
    Και τ' όνομά μου στα χείλη σου η πιο ιερή προσευχή.
    Τιμή μου η συγγενική μας σχέση, μα πιότερο η σχέση εκ διδαχής. Το έχω ξαναπεί! Το ξέρεις! Μ' αυτό τους δυο μου γιους μεγάλωσα....

    Δε γερνάμε αγαπημένε μου! Όμορφα ωριμάζουμε!
    Όσα δε ζήσαμε αυτά μας ανήκουν..... Αυτά διεκδικούμε.....
    Προσφέρουμε απλόχερα τρυφερότητα κι αγάπη.
    Χωρίς να γυρεύουμε ανταπόδοση. Έτσι μας έμαθε ΕΚΕΙΝΗ.
    Δεν ξεχνάμε την πλάτη που ακουμπήσαμε όταν ανάγκη το είχαμε και δεν προσκυνάμε ποτέ σε τίποτα λιγότερο
    από την γενναιότητα της ψυχής των ανθρώπων.
    " Μεσήλικες αναρχικοί ερωτευμένοι " μ' εκείνους τους υπέροχους που τις υπερβάσεις τους επιλέγουν και δεν επιτρέπουν ποτέ στον εαυτό τους να συρθούν ως αυτές.....

    Μόνο το χαμόγελό σου προσδοκώ για να νιώθω ικανή τα πάντα να παλέψω.
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    ως το τέλος του κόσμου.... ως την άκρη του κόσμου....
    Στα δάχτυλα του ενός χεριού τις αγάπες της ζωής μου θα μετράω απ' τ' όνομά σου αρχίζοντας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»