«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

βιβλία που ταχυδρομήθηκαν στο Non Mollare Mai

Σοφία Στρέζου _ Αισθητικές Αναλύσεις Δημιουργών _ Άνεμος Εκδοτική

http://sofiastrezou.blogspot.com/





Μαρία Νικολάου _ Όστρια
http://darkrain67.blogspot.com/





ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ_ Κρεσέντο Κυμάτων
http://darkrain67.blogspot.com/




......................................................................................................
.....................................................................................................



ΠΕΝΝΥ ΜΗΛΙΑ_ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΠΟΙΗΣΗ
 http://promitheas1.blogspot.com/

αυτά έγραψε ο Ντίνος Σιώτης στην Ελευθεροτυπία για την ομάδα από ποίηση διαβάστε εδώ

...............................................................................................................................................................


ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ_ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΒΡΟΧΗΣ_ΕΝΔΥΜΙΩΝ 2008
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ_ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ_ ΑΡΜΟΣ 2008
http://darkrain67.blogspot.com/


..........................................................................................................................................................
C-Minor_ Χαριτίνη Ξύδη _εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ_ένα αιρετικό ρομάντζο
ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ_ΟΙ ΤΡΟΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ_ΚΩΔΙΚΑΣ 2008
ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ_Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ_ΚΩΔΙΚΑΣ 2008
ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ_ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ_ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 2008
 http://hrtstvrs.blogspot.com/


« Είμαι ένα σπαθί που μπαινοβγαίνει στην αλήθεια
Έχοντας διανύσει μοίρες-360-θανάτων τραγικών
Γόρδιους δεσμούς και κύκλους κόβω από συνήθεια
Αυτοβιογραφώντας την πομπή παραπομπών.»

ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ «ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ»
Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 2008

C-Minor ένα αιρετικό ρομάντζο,… για το καλοκαίρι


«… Σ’ ένα παγκάκι χαράζω τα αρχικά μας εγκαταλείπομαι στο στεγανό αυτής της χάραξης. Μετά, σε μια αδιάλειπτη παρένθεση, ανάμεσα στις σκέψεις μου, νομίζω πως βλέπω το γρήγορο, το βιαστικό βήμα σου, σε μια στροφή του δρόμου.
Αγγίζω τη βαριά σιδερένια πόρτα του Νέου Φρουρίου. Γεμάτη σημάδια από παλιές ριπές βλημάτων. Η νύχτα σβήνει αργά το χρώμα του Ιονίου. Χαϊδεύω τα τραύματα της πόρτας από το βαρύ μολύβι.
Κινούμαι σ’ ένα ολισθηρό φάσμα. Κρατώ κάτι στο χέρι μου που δε θυμάμαι τι είναι. Κάτι που μόλις φυσάει διαλύεται. Κάτι ασχημάτιστο, ακανόνιστο και οπωσδήποτε αβέβαιο. Είναι η αλήθεια ή η σχέση μας που σταματά ολότελα;
Ένα μολύβι που δεν έχω ξύσει. Ένα μελάνι που απλώνει, σκούρο, μαύρο, στο τέλειο μαύρο του δεν μπορώ τίποτα να διακρίνω. Ένας χρόνος που χάθηκε. Μια ζωή που δεν έμεινε να μετρηθεί μαζί μου. Η στιγμή που περνά, αφήνοντας πίσω μελάνι. Μ’ έμαθες να σε φυλάω. Σ’ έμαθα να με κρατάς. Μ’ έμαθες να κλαίω. Κι όπου κι αν είσαι, ξέρω πως το βλέμμα σου είναι πάντα στραμμένο σ’ εμένα……
Εγώ σε ήθελα όπως ήσουν. Χωρίς τιμωρίες. Χωρίς ποινές. Χωρίς αυτοεξορίες. Όπως ήσουν, έστω αντιθετικός κι αντιφατικός. Γεμάτος τραύματα. Ευκρινής κι αμετάβλητος, αδιάβλητος, τεθλασμένος και καμπτός.
Δε ζήτησα ν’ αλλάξεις τίποτα πάνω σου, μέσα σου.
Σε ήθελα, όπως με θέλησες, με τα νεύρα και τις υστερίες μου, με τα ψεγάδια και όλα μου τα λάθη. Έτσι σε θέλησα περισσότερο. Εσύ το είπες. Μ’ αγαπάς και δεν ξέρεις τι ήσουν πριν από μένα. Δε θες να ξέρεις τι ήσουν, αν ήσουν κάτι. Εσύ το είπες. Δεν έχεις παρελθόν. Μ’ αγαπάς έτσι όπως είμαι και ακριβώς γιατί είμαι όπως είμαι. Μ’ αγαπάς, πάνω απ’ όλα, γιατί είμαι. ………………
Μέσα στον ατέρμονο αυτό χρόνο που πάντα γίνεται και βρίσκουμε( δεν ξέρω πως, μη ρωτήσει κανείς) για να φιλοσοφούμε ακατάσχετα, σ’ αυτό το χρόνο που περνάει εντός μας και πάνω μας, ισοπεδώνοντάς μας, η άσκηση να μάθουμε να μην περιμένουνε απαντήσεις, είναι σκληρή. Άγρια. Οδυνηρή.
Όμως πέρα, στο βάθος μας, μια αλήθεια υπάρχει. Μόνο μία. Κι αυτή οφείλουμε να την υποστηρίζουμε, με όποιο κόστος, ως το τέλος. Κι αυτή είναι που, χωρίς την ελάχιστη αλλοίωση, συνθήκη, καθρεφτίζεται στο έξω μας, στη σάρκα μας, στο σώμα μας, στο πρόσωπό μας.
Με καθαρό και άγιο κίνδυνο… …»

C-Minor_ Χαριτίνη Ξύδη _εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ
..................................................................................................................................................................

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ_ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ_ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ 1987
ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ_ ΨΥΧΗΣ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ_ ΑΘΗΝΑ 2010

http://sofiastrezou.blogspot.com/



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»